"Muren, met openingen." sprak Rutte laatst, en al zou je zijn woorden liever vergeten, de kadans heeft zich in de kern van je gevoel van welzijn genesteld en daar gaat het nooit meer weg. Veel muren hebben openingen, en meestal is er dan iets dat de vrije doorgang verspert: we noemen dat deuren, ramen, hekken. Buitenmuren, vooral als ze niet een ruimte afsluiten, maar een grens voorstellen en diezelfde grens versperren daardoor, zijn eigenlijk een vreemd fenomeen.
Je bent dus buiten en wilt van A naar B. Dan opeens is daar een muur. Je wilt eromheen lopen, maar al snel blijkt, dat de muur kilometers lang is. De muur is getopt met overdadig prikkeldraad, dus eroverheen gaat zomaar niet. Daarvoor zou je ook goed moeten kunnen klimmen, dat kan niet iedereen. Dus je loopt en loopt, kilometer na slopende kilometer, je bepakking schuurt, de kinderen huilen en hoe komen we voorbij deze muur? Uiteindelijk is er een doorgang, die geblokkeerd is met zwaar bewapende militairen, en nog veel meer prikkeldraad en betonnen blokken en je komt er niet door. De muren zouden een vorm van veiligheid bieden aan de mensen aan één zijde van de muur; degenen aan de andere zijde van de muur worden daarvan buitengesloten. Eigen volk eerst.
Hier op de foto een onschuldige muur, die de veiligheid van iedereen moet waarborgen: achter de muur bevind zich het metrospoor. Je wilt niet dat mensen overreden worden, en/of geëlektrocuteerd. En om het spoor voor werklui of bij calamiteiten toegankelijk te houden, is er een opening, in dit geval een deur. Het hoogteverschil maakte een trap noodzakelijk, en zelfs heeft men aan een leuning gedacht, voor nog meer veiligheid. Om het nou ook weer niet ál te gezellig te maken, houdt die trap halverwege de hoogte op en kan iemand zich alsnog een fatale breuk vallen. Maar men wil natuurlijk geen graffiti en... o, wacht. Het roze spookje grijnst wat ongemakkelijk, alsof het daar min of meer per ongeluk terecht is gekomen. Misschien was het aangebracht om de gevangenen in de bajes die tot voor kort aan deze kant van de muur stond, een wat aangenamer verblijf te geven.
Het nummer boven de trap doet vermoeden dat er minimaal 2.092 van dit soort openingen in muren en hekken zijn in dit district alleen al, want het hangt er al jaren, en sinds de omwenteling is het nooit vervangen. Vermenigvuldig dat met 12 en dan zouden er in heel Klotestad minimaal 25.000 openingen in dit soort muren en hekken zijn. Ik ga ervan uit dat ze allemaal dezelfde sleutel gebruiken, anders is de veiligheid evengoed nog ver te zoeken.
Deel dit item met je medemens:
DatumTijd: 2023 mei 18, 11:40 CET
Auteur: Mulder
Tags:
deur
grenzen
metro
muren
stappen
trappen
veiligheid
vluchtelingenbeleid
Namenregister:
Categorieën:
Fotografie: Hannah Celsius
Stappen (overzicht)
Verhalen: Stappen