Headerimage van een grote collage van duizenden kleine stukjes van tijdschriftenfoto's waarmee een stad oop een eilandachtige manier is verbeeld, met een soort rookwolk, veel grote gebouwen, en in het midden een donker brilmontuur met de ogen van de drager erin zichtbaar; om de perspectievisch vreemdgevormde stad is water of lucht zichtbaar.
over        index        theorie        IDEE van een EILAND
De ELEMENTEN        De TEKST        De BESTELinformatie
IDEE van een EILAND: Tekst             of bekijk de ELEMENTEN HIER (best bekeken op desktop)

Item 1: 2024.10.26. Ben ik een eiland?

Item 1: 2024.10.26. Ben ik een eiland?

Er wordt veel over eilanden geschreven. Dit jaar had de Groene de zomer-editie geheel gewijd aan het thema, en kort geleden las ik ergens de boekentip 'Ik ben een eiland' van Tamsin Calidas. Het is een interessant boek, zeker voor mij als autobiografisch schrijver, plus ik herken er veel in, als alleenstaande vrouw en meervoudig-nieuwkomer.
Het boek vertelt hoe Tamsin na wat nare ervaringen in Londen naar een afgelegen Schots eiland vertrekt, samen met haar man. Er volgen vele ontberingen, die ik niet wil verklappen. Wat mij raakte was de mij bekende vijandigheid, die vaak in heel kleine dingen zichtbaar wordt: een handgebaar, mensen die zich omdraaien of je juist aanstaren, plotselinge nare opmerkingen, pesterijen en vooral hoe mensen zich gerechtigd voelen om zich zo vijandig tegen nieuwkomers te gedragen. Bij meerdere passages werd ik onpasselijk, en hoe de auteur het beschrijft is zo herkenbaar, dat ik menige traan heb geplengd.

Tegelijkertijd vertelt ze vol vreugde over het eiland zelf, het rauwe leven met de lucht, de wind, het water en de schapen. Dat is erg mooi. Maar naar het einde toe wordt het verhaal een soort overwinningsverhaal, en hoe ze zich traint in het ijskoude zeewater enzomeer... daar verliest ze mijn aandacht. Ik heb het boek bijna uit, maar heb al meerdere van dat soort passages slechts vluchtig gelezen. Het voelt zo opeens weer als het zoveelste positivoboek, met de eeuwige 'als je maar voldoende doorzettingsvermogen hebt, dan kun je alles' en daar kan ik erg slecht tegen. Maar goed, laat ik het eerst nog even uitlezen, wie weet draait het tij nog. Mijn aantekeningen en de passages zal ik zeker gebruiken, maar ik weet nog niet precies hoe en waar.

Als de auteur het eiland in zichzelf als de kracht ziet, die ze herwonnen heeft, dan kan de vraag aan mezelf: Ben ik een eiland? waarschijnlijk met 'Neen' beantwoordt worden. Ik voel me momenteel als aangeschoten wild: ik strompel voort met een steeds groter wordende tegenzin. En toch en toch begin ik aan dit megatotaalproject, ja. Is dat dan mijn kracht? Ik voel me slap en machteloos. Zoveel gevoelens in mij strijden om voorrang: laat je niet kennen! Je kunt ze allemaal inmaken! Onderwijl huilend omdat de pestende mens het altijd weer wint van de gepesten. Als je niemand hebt, wordt je afgemaakt: we zullen dat vrouwtje wel eens even mores leren. Dat lees je precies zo in het boek. En als we dan kijken naar een decennium Rutte en wat er nu voor triestheid in de regering zit, en wat een ongelooflijke kutzooi ze er van hebben gemaakt, en aan het maken zijn... het doet me pijn. Het onverholen haataanjagende jegens migranten, queers, linksen... het fascistenplaybook ligt al een tijd geopend op tafel, ze maken er feestelijk gebruik van terwijl ze glazen klinken met graaibazen en andere zakkenvullers.

Er zit daar iets, dat ontzettend veel met elkaar te maken heeft. Dat gemene, sneaky gedrag dat je bij pesten ziet, die micro-agressies, dat is precies wat je bij fascisten ziet. Ze voelen zich beide gerechtigd te doen wat ze doen, maken hun eigen regels die voornamelijk gebaseerd zijn op haat en afgunst, op angst ook, angst voor dat anderen iets meer krijgen dan zij, angst voor dat ze iets moeten inleveren van hun comfortabelheid. En omdat veel mensen daar blijkbaar voor te vinden zijn, voelen ze zich daarin ook gesterkt. Ook omdat er bijna nooit verantwoording over hoeft te worden afgelegd.

Ben ik een eiland? roept ook de vraag op, hoe verbonden ik ben, en met wie. Na vele verbindingspogingen moet ik zeggen dat het allemaal niet zo gelukt is. Ik heb wat contacten, voornamelijk online, soms offline, maar veel te weinig. Er valt niet zoveel meer te verbinden, ben ik bang, of het moet mijn gebroken hart zijn dat nog eens opgelapt wordt, maar ook daar verwacht ik nog weinig van.
Verbinding is ook zo ongeveer het toverwoord van het jaar 2024, te pas en te onpas wordt het mij voor de voeten geworpen door welke huilstruik dan ook, waAR IS de VerBInDInG? Terwijl ik geen enkele behoefte voel mij te verbinden met pesters, of fascisten. En alle anderen hebben het te druk.

terug naar boven

DatumTijd: 2024 okt 26, 16:45 CET
Auteur: Mulder

Tags:
 eiland
 fascisme
 kracht
 natuur
 pesten
 verbinding
Namenregister:
 Tamsin Calidas
Categorieën:
 Teken-, schilderkunst: IDEE van een EILAND 
 Verhalen: IDEE van een EILAND

© 2024-4076 hannah celsius