Steeds begin ik aan een stukje, en dan heb ik het geschreven, of al ergens halverwege, dat ik denk: 'Lekker belangrijk' en het weggooi. Zal ik deze woorden ook verwijderen? Laat ik het staan? Eigenlijk ben ik gewoon chagrijnig, of misschien wel depri. Door het nare gelul in mijn omgeving, het gesmoes, gesar, maar in mijn gezicht heel vriendelijk doen, het achterbakserige semi-heimelijke uitlachen, of die andere: niets zeggen, omdraaien, wegkijken, woorden weglaten, gesis, gedoe om niets, het eindeloze doen alsof, maar dan 's nachts in het terloopse voorbijgaan durven praten - of toch niet: sssst, straks ziet ze ons nog! - en de snoeischaar, wie hanteerde de stiekeme snoeischaar?
Mijn brein kan er niet bij, dat er daadwerkelijk iemand uit mijn omgeving in het holst van de nacht mijn voortuin betrad, en daar mijn vlierboompje heeft staan snoeien. En toch, ik hoorde het - ik weet nog dat ik dacht dat ik gek aan het worden was: kom op Hannah, er gaat toch niemand met een schaar in je tuin 's nachts, en ik verbood mezelf het te denken, ik zou het me maar verbeeld hebben enzovoort.
En ik had het beeld zo ver weg gestopt dat ik het bijna vergeten was. Dat ik enige tijd later mijn tuin inliep, en mij opeens de veel groenere, scherp afgesneden takken opvielen. Hoe kon dat nu zo groen zijn opeens? Weer dacht ik dat ik het me verbeeldde, dat ik me aanstelde, niets aan de hand mevrouwtje, gewoon doorlopen.
Maar het groene trok weg, en nog later bleken er aan de takken die afgeknipt waren veel minder en pas lager en later blad te komen. Zo zag het er voorheen niet uit. Het was daadwerkelijk door iemand stiekem gesnoeid. En terug kwam de herinnering, dat ik in bed lag al een tijdje en het geluid van een knippende schaar hoorde. Nu zit het voor altijd in mijn kop. Iedere keer dat ik mijn boompje zie, denk ik nu: Welke klootzak heeft dit gedaan? Welke ongelofelijke achterbakse schijtluis doet zoiets? Wat denkt zo'n persoon?
Het lijkt me dat het een man is, mannen doen dit soort dingen. Mannen doen dit soort dingen bij die vreselijk hulpeloze vrouwtjes, waar ze voor moeten zorgen, maar dan wel stiekem want je weet dat dit vrouwtje er niet om gevraagd heeft, je weet dat het niet van jou is, en dat je er met je takken af moet blijven, en dus ga je in de nacht met je snoeischaar in haar tuintje. Zien we daar ook even de seksuele machtsconnotatie van? In feite is het een gewelddadige daad, ook al gaat het maar om een kutboompje.
Op Mastodon vertelde iemand me, dat er bij haar buurvrouw iemand haar hele tuin had gesnoeid, toen ze er niet was. Bleek een buurman, die dacht dat ze wel wat hulp kon gebruiken. Had ie niet even gevraagd, zij had ook nergens om gevraagd. Doet ie gewoon even. In haar geval gewoon overdag, dus andere buren hadden het gezien. In mijn geval loopt er iemand stiekem 's nachts rond te sneaken, en natuurlijk weet niemand ergens van. Ik vraag me ook af, hoe ver zo'n persoon gaat. Is dit boompje wel genoeg voor zijn bevrediging? Of krijg ik eerdaags ook een mes tussen m'n ribben als ik niet vriendelijk genoeg gedag heb gezegd, of 'm een keer niet gezien heb of zoiets? Gaat deze mystery-guy daar dan ook iets aan doen?
Voor wie nu denkt: ach jeeeesus hannah, stel je niet zo aan, een boompje gesnoeid, nou en?
Die wil ik er even op wijzen, dat in veel gevallen van geweld tegen vrouwen een oplopende spanning zit. Het begint met wat verbaal gedoe, dan valt er een klap, meneer knijpt haar keel een keer dicht, en dan ooit, op een dag vermoord hij haar. Vraag het de experts. Idem met verkrachting: in veel gevallen begint een verkrachter met kleine dingen, een tik op billen van vreemde vrouwen, in de metro opdringerig doen, etc etc, totdat ie op een dag nog verder gaat: hij verkracht een vrouw.
Het zit mij heel erg dwars, ik voel me niet veilig met dit soort dingen. En wat kan ik doen? Moet ik nu camera's gaan ophangen overal? Door dit nare gedrag word ik op kosten gejaagd, ik voel me niet prettig, onveilig zelfs, in mijn eigen huis en tuin.
Metadata
terug naar boven
DatumTijd: 2025 mei 15, 10:26 CET
© 1963-2150 hannah celsius