Ik liep van A naar B (letterlijk: van Alkmaar naar Bergen), en de kortste weg is via de Bergerweg. Daar is geen voetpad. Sowieso doen ze niet zo aan voetpaden in Bergen e.o. Dus liep ik op het fietspad, netjes aan de zijkant, er reden redelijk wat fietsers langs, soms een vrij snelle brommer die langszoefde. Op zeker moment was er een oprit naar een erf met een groot huis, er was geen hek of dat stond open, er lagen 2 honden te slapen op de oprit.

Ik ben niet op de oprit geweest, toch vloog 1 van de honden zeer agressief en aanvallend op me af, opgetrokken lip en blaffend en richting mijn benen, waar ik snel mijn rugtas voor hield. Ik was bang dat de andere, grotere, hond ook zou gaan aanvallen, maar die bleef 'gelukkig' op afstand hard staan blaffen. Ik riep de hond toe dat ie moest wegwezen, terug naar zijn baas. Bij het horen van mijn stem begon ie even te kwispelen, maar meteen weer te grommen ook en richting mijn benen te gaan, dus nogmaals riep ik dat ie terug moest en af, en naar zijn baas, en toen liep ie terug.
Ik heb hier echt zo'n fucking enorme hekel aan. Iemand op Mastodon vertelde dat er een dag daarvoor in Amsterdam, op de Amsteldijk een fietser is overleden, waarschijnlijk ook door een loslopende hond.

Mijn advies: Houd je klotehonden gewoon bij je.
Ik zocht op waar ik melding van zoiets kan maken, dat is nog niet eenvoudig. Afdeling handhaving werd me geadviseerd, maar die geven aan dit niet te kunnen opnemen, alleen als er gebeten is. Ik werd doorverwezen naar de dierenpolitie, ben benieuwd met welke smoes ik daar zal worden afgepoeierd. Die honden lopen gewoon de openbare weg op... wtf, er zit ook een autoweg naast. Er kan van alles gebeuren, ook als je lopende bent en schrikt, achteruit deinst en door een snelle brommert wordt overhoop gereden. En sowieso, het is toch niet okee dat mensen hun hond niet onder controle hebben. En daar zijn er helaas hordes van, waarvan akte.

Tags:
 aanval 
 veiligheid 
 wandelen 
Categorieën:
 Flora en fauna: hond, agressieve 
 Organisaties: dierenpolitie 
 Organisaties: gemeente 

Ik liep langs een weiland in de buurt, dat omheint is door hoge heggen, met alleen hier en daar een kleine opening, dus ik had een eind verderop wel wat paarden zien staan grazen, maar er niet zo over nagedacht. Toen ik langs de ingang/hek van het weiland liep, kwam een wit paard met veel enthousiasme naar het hek gerend en keek me aan. Ik vind paarden te groot en eng, dus ik durfde het niet te aaien, maar ik zei gedag (hallo Beauty) en bleef even staan, en liep toen maar weer verder.

Tags:
  
Categorieën:
 Flora en fauna: paard, wit 

Was ik al liever niet meer in het bosje vlakbij huis, omdat daar mensen lopen met honden die op je afvliegen, blaffend en wel, en niet worden teruggeroepen door hun bazen, die alleen wat dommig lopen te glimlachen, terwijl ik maar lieve woordjes lispel in de hoop de tanden op afstand te houden, en dus liep ik die dag over het lange fietspad dat ernaast ligt, ook wel gebruikt als wandelroute. Halverwege is een pad vanaf het kerkhof, en opeens stond daar een hond, stokstijf, naar me te staren, de staart fier rechtop. Ik liep aan de linkerkant, hij stond rechts.

En daarnaast verscheen een grijze dame en die ging ook staan kijken. Ik stopte dus, en gebaarde en zei dat ze wel voor mocht, vooral omdat ik er niet zo gerust op was, wat die hond met me van plan was. Dus ze stak tergend langzaam het pad over, de hond zette een paar stappen, ze had hem wel aan de lijn gelukkig. Maar toen weigerde het dier om verder te lopen. Er was een soort impasse ontstaan, vooral omdat de bazin niets deed. Ze spoorde hem niet aan, ze trok hem niet mee, ze had geen enkel overwicht over haar huisdier. Dus na enige tijd vroeg ik of ze nog van plan was verder te lopen, en dat vond ze niet leuk. Ik poogde uit te leggen waarom het voor mij (en vele andere wandelaars) niet zo plezierig is om steeds weer dit soort encounters te hebben, en steeds weer te moeten vragen om de hond bij zich te houden.

Ik was nogal flabbergasterig, toen ze zei dat ze toch echt niet de hond ging meetrekken, en 'hij wil alleen maar aangehaald worden'. Ik heb het maar niet gezegd, maar ik dacht: misschien moet je op hondentraining? Godsallemachtig. Ik besloot dan maar over te steken en met een boog eromheen te lopen. Misschien staan ze er nu nog?

Tags:
Categorieën:
 Flora en fauna: hond, starende 

Toen ik eindelijk een huis met een tuintje had, besloot ik na een aantal jaar (jaren 90) een vijver aan te leggen. Zonder het benodigde geld, uiteraard, maar ik had nog een bruin babybadje, dat nog redelijk groot was, en ik besloot die in de tuin in te graven. Het was even wat gedoe, maar het kwam allemaal goed. Ik had ergens gelezen dat je een bepaalde tijd moest nemen, voordat je er vissen in kon doen, en ik had wat slootwater gehaald, en aangevuld met gewoon water, en dat toen een tijd lang met rust gelaten. Uiteraard een paar waterplantjes erin, en toen eindelijk konden we een paar goudvissen ophalen. Volgens mij begonnen we met een stuk of vier, vijf, maar al vrij snel waren er nog maar twee over, en die noemden we Zinedine en Zidane, naar de bekende voetballer waar Arie fan van was. Wie wie was, was moeilijk te zeggen.

In een strenge winter bleek er nog maar één goudvis over, en ik wist niet of die de vijver zou overleven, dus had ik een huge soeppan, zo'n wijde, oude, grijs-emaille geval, en hevelde daar wat vijverwater plus vis naar over. Die heeft een paar maanden op mijn slaapkamer gestaan. Soms hoorde ik 'm 's nachts springen: "plomp!". Ik was bang dat hij eruit zou springen, maar het bleef goed gaan. In de lente mocht hij weer terug de vijver in. Daar heeft hij nog een tijd rondgezwommen, alleen, waarschijnlijk, maar op zeker moment was hij ook weg. Op zeker moment verdwenen er ook plantjes uit de vijver, de dief is nooit bekendgeworden. En dat was het einde van het vijveravontuur.

Tags:
 vijver 
Categorieën:
 Flora en fauna: goudvis 
 Personages: Arie 
 Personages: Zinedine & Zidane 

Via mijn schoonmaakbaantje in een café (1980) kregen Matthieu en ik dit hondje, Eppo. Heel schattig en fluffy. Matthieu wist het goed te verpesten, hij sloeg niet alleen mij maar ook het hondje. Dus waren zowel Eppo als ik doodsbang voor hem. Ik vind het nog steeds erger voor Eppo dan voor mij; het was maar een hondje!
Ik denk dat we elkaar nog beschermden in het begin, maar dat had Matthieu er op zeker moment wel uitgeslagen. Ik uitte mijn frustraties ook op Eppo; ik weet van een keer dat ik hem heel boos toebulderde, en hard aan de riem trok omdat hij niet luisterde, en een vrouw die het zag (we liepen in het bolwerk) riep boos dat ik niet zo moest doen tegen mijn hond, en ik riep iets terug als 'houd je bek' of zo en stormde naar huis. Ik moet daar nog steeds om huilen, en ik denk er liever niet meer aan.
Het laat wel zien hoe het werkt: als je niet uitkijkt, gaat de agressie als een slang door naar het slachtoffer van de agressor, en gaat het slachtoffer ook agressief worden naar anderen, etcetera etcetera.
Ik kon hem niet meenemen; Matthieu dwong mij die dag om mijn vader te bellen voor hulp voor zijn verblijfsvergunning (hij dacht dat iedereen hier veel geld had en mensen om kon kopen of zoiets vreemds), ik wilde niet maar hij werd weer boos, dus ging ik naar het café verderop in de straat om te bellen (we hadden geen telefoon zelf). Hij gooide nog een tafelmes achter me aan (geen scherp ding), die knalde tegen de deurpost. Ik mocht de hond niet meenemen. Ik liep richting café en toen besloot ik door te lopen. Veel omzwervingen en grote angst later kwam ik 's middags aan bij een Blijf van mijn Lijf huis in een andere stad.
Matthieu had problemen met de vreemdelingenpolitie, ze wilden hem uitzetten. Hij deed alsof hij ziek was, kwam zelfs in het ziekenhuis te liggen (volgens mijn vader doopte hij zijn thermometer in de hete thee...) maar werd uiteindelijk toch uitgezet denk ik. Ik weet het niet meer, ik was ver weg van hem. Eppo werd door een werkneemster van mijn vader in huis genomen, dus die kwam goed terecht.

Tags:
 angst 
 mishandeling 
Categorieën:
 Flora en fauna: hond 
 Personages: Eppo 
 Personages: Matthieu 

Door de stad lopende van A naar B, ergens lag een grote bouvier in het zonnetje, bij een garage waar de deuren openstonden. Ik hoorde een stem, ik weet niet wat er gezegd werd, maar de hond sprong op en keek naar me, ik vond het niet zo fijn, dus om op voorhand de boel wat te sussen lispelde ik iets liefs en liep 'gewoon' door. Ik was blij dat ik voorbij was, maar al snel merkte ik dat hij me volgde... Wtf. Een eind verder, ik moest bij de HEMA zijn, dus daar kocht ik iets en toen ik buitenkwam, stond de hond op me te wachten. Ik deed maar of ik het niet merkte, maar wat moest ik hiermee? Ik moest ook nog naar de slager, NB! Dan kwam ik nooit meer van hem af!

Bij de slager kocht ik mijn vleeswaren, Bouvier zat netjes buiten te wachten. Een vrouw zei: Die heeft u netjes opgevoed! Ik: eh... hij is niet van mij, hij achtervolgt me. Ze keek me aan alsof ik niet helemaal goed wijs was. Toen ik naar buiten stapte, stond de hond op en liep op een drafje terug.

Ik denk dat hij was afgericht om mensen te volgen, en dat de garageman(nen) het wel grappig vonden; dat iemand 'volg' heeft gezegd, en misschien na verloop van tijd op een fluitje blies of zo, zodat ie weer terug ging. Bizar.

Tags:
 achtervolging 
Categorieën:
 Flora en fauna: hond, achtervolgend 

Dat we met het gezin per auto naar Antwerpen gingen, de Vogeltjesmarkt, en natuurlijk waren daar schattige pups, en natuurlijk moet je dat niet doen, en natuurlijk deden we het wel. Zo zat ik de hele reis terug met een schattig pupje op schoot, we hadden nog geen voer voor hem, dus kauwde ik koekjes voor die hij dan opat, als een soort papje, uit mijn hand. Heckle was mijn lievelings, hij beschermde me eens tegen buurtjongens met fakkels die me bedreigden. We speelden met wc-rollen (zonder het papier), en dan deed hij heel stoer, alsof hij een prooi had.

Maar hij heeft me ook eens gebeten, toen ik weer eens betrapt was met spijbelen, en ik bij thuiskomst door mijn moeder belaagd werd, die me schopte en sloeg, en terwijl ik de trap probeerde op te vluchten, viel ook Heckle me aan (niet heel ernstig, hij sprong en blafte en beet maar niet raak, hij was maar een kleine hondje en hoe kon hij het weten).

Tags:
 aanvallen 
 spijbelen 
 voeren 
Categorieën:
 Flora en fauna: hond 
 Locaties: Vogeltjesmarkt, Antwerpen 
 Personages: Heckle 
 Personages: moeder, mijn 
 Personages: vader, mijn † 

Na de Sint-Bernhard hadden we een zwarte hond, maar die blafte heel erg veel, en op een ochtend was-ie weg. Had m'n vader 'm naar het asiel gebracht.

Tags:
 blaffen 
Categorieën:
 Flora en fauna: hond, blaffende 
 Personages: Moby 
 Personages: moeder, mijn 
 Personages: vader, mijn † 

We hadden toen ik heel klein was wel eens een goudvis, in ene ronde kom met een kartelrand aan de bovenkant. Die ging dood, en toen werd-ie door het toilet gespoeld.

Tags:
 dode dieren 
 toilet 
Categorieën:
 Flora en fauna: goudvis 

In het grote jaren-dertig huis hadden we een Sint-Bernardshond. Die had een keer mijn zus gebeten, en vanaf dat moment werd ie steeds opgesloten in de bijkeuken, in de deuropening tussen de keuken en de bijkeuken had mijn vader een houten schot geplaatst, zodat er nog een zekere vorm van contact was. Maar de situatie verbeterde zo natuurlijk ook niet, dus uiteindelijk is de hond verhuisd naar een boerderij, als ik mij dat goed herinner (ik was nog klein).

Tags:
 bijkeuken 
 bijten 
Categorieën:
 Flora en fauna: hond, Sint-Bernard 
 Personages: De Sint-Bernardshond 
 Personages: vader, mijn † 
 Personages: zus, mijn †