Dat ik gisteren een aantal verschrompelde (biologische) appels in stukken gesneden in de tuin had gelegd, het was best veel. Vlak voordat we gingen wandelen zagen we wat eksters in de tuin. Vanochtend keek ik even naar buiten, en alles was opgegeten! Dat had ik niet verwacht. Ik vind dat wel heel erg leuk, en ga bedenken wat en hoe ik nog meer als voer kan gaan aanbieden aan de gevederde vrienden.
As we speak is er net iemand op het dakje vlakbij mijn hoofd geland. Ik hoorde ook een kraai en een paar kauwen, ze vragen om meer appels en dat kan ik moeilijk weigeren natuurlijk.

Tags:
 achtertuin 
 appels 
 ekster 
 kauw 
 kraai 
 vogels 
 vogelvoer 
Categorieën:

Na een lange wandeling dacht ik even het witte paard weer te zien in de wei, en ja, daar was ie met diens metgezel. Ze waren erg enthousiast, misschien ook omdat er op de weg naast het weiland een ander wit paard voorbijkwam, ze gingen over de heg staan kijken. En heen en weer galopperen, meerdere keren. Het witte paard rende ook dolle kleine rondjes vlak voor het hek, een beetje uitsloverig als je dat kunt zeggen van paarden, waarbij ie bijna op diens muil ging - dat ging gelukkig nog net goed. Helaas is dat filmpje gesneuveld ergens in een foon. Gelukkig hebben we deze nog, met dank aan de vriendin die het filmpje maakte :-).

Tags:
 enthousiasme 
 galop 
 paard, wit 
Categorieën:

Met m'n zere beenvoetblessure toch maar een korte duinwandeling, want dat leek me gewoon even prettig en ook een goede spieroefening, mits rustig toegepast. En zo geschiedde. Het was fijn er weer te zijn, en ik genoot van de herfstkleuren en de frisse lucht, de enigszins stilte want ik was in het beginstuk, vlakbij het dorp, en er lopen allerlei mensen en je hoort honden blaffen en zo.

Na een bocht kwam er opeens een blaffende hond op me afgerend. Ik had hem niet zien aankomen, hij had mij waarschijnlijk niet gehoord, was ie daarvan geschrokken, geen idee. Het is nogal vervelend, agressieve honden op je afgerend te krijgen. Het gebeurt vrij vaak, en het verpest nogal mijn plezier om redelijk ongestoord te wandelen.
Omdat ik vanwege mijn been mijn wandelstok mee had, hield ik die vóór me uitgestoken, de hond stopte daardoor wel, en ik zei dat ie terug naar zijn baas moest. Die liep een eind verder, en riep toen pas:"Hij doet niets hoor!". Ik legde uit dat ik dat toch niet kan zien, en zei hem dat ie zijn hond bij zich moest houden, als ie naar mensen blaft. Natuurlijk was het enige dat die man kon uitkramen: "Nou, anders doet ie dit eigenlijk nooit...". Sure, geef mij de schuld van je bange hond.

Het wordt tijd dat mensen met honden gaan beseffen dat niet iedereen op hun harige metgezellen zit te wachten. Ik heb hiervoor een gloedvol betoog op Nextdoor gezet, waar uiteraard alweer de eerste comments komen waarvan de broek afzakt. Het lijkt mij toch vrij simpel: je hebt een hond, dan ben je daar ook verantwoordelijk voor. Ik ben al zo vaak beblaft, besprongen, gebeten meerdere keren (zelfs 1x moest ik daarvoor tetanusprik halen), en heel veel keer woedend agressief toegeblaft of aangevallen door een woedend beest. Is het dan echt zo vreemd, dat ik mensen vraag hun hond bij zich te houden?
150.000 hondenbeten per jaar, en dat is nog maar het topje dat gemeld wordt, veel wordt er niet gemeld want er lijkt niet veel met de meldingen gedaan te worden. Dat ik laatst een aanvallende hond - NB op een fietspad en een zeer drukke weg - meldde, kon niet worden opgenomen want er was geen letsel of schade. Schiet echt ook lekker op dan. Moet ik voortaan dan misschien met een continu draaiende camera gaan lopen? Een bodycam zou wel wat zijn, het liefst natuurlijk een onzichtbare :-D. Kunnen jullie mijn avonturen meebeleven...

Na korte tijd al meerdere reacties op mijn stukje: een vrouw vertelt hoe ze niet meer kan wandelen, omdat ze stress krijgt doordat ze steeds ook lastiggevallen wordt door honden, en geen enkel begrip krijgt van de baasjes. Dat is toch erg.

Tags:
 blessure 
 hond, blaffende 
 hondenbeet 
 verantwoordelijkheid 
 victim blaming 
Namenregister:
 Schoorlse duinen 
Categorieën:

Toen: dat ik langs een weiland liep, dat wat verscholen lag achter bosschages, en dus een soort openbaring als je er dan langs kwam, langs het hek, en dat alle koeien naar me toe kwamen op een drafje, en met me meeliepen langs het hek. Dat vond ik al opzienbarend, maar nog bijzonderder was het geluid van hun hoeven, een zacht stampend geschuifel door het gras, het was prachtig.

Nu: Eén koe was net door de greppel omhoog geklommen van het ene stuk weiland naar dat bij het hek, waar zij even naar me ging staan kijken; toen ik mijn camera pakte, vond ze het welletjes en draaide zich van me af om zich bij de kudde te voegen, lekker grazen met z'n allen. Langzaam bewogen ze door het veld, en ik hoorde het grazen, een zacht gefrunnik aan het gras en ik vond het zo ver van me af. Hoe zou het zijn, om zo een groot deel van de dag door een veld te lopen, onderwijl het gras te moeten / willen opeten. Voor mij als mens onsmakelijk, maar toch kan ik me wel voorstellen hoe dat voor een graseter dan wel smakelijk kan zijn.

Ook vraag ik me af, hoe ze gewoon zo onverstoorbaar verder gaan met wat ze doen. Zouden ze zich bewust zijn van het hek, dat ik niet naar ze toe kan, en voelen ze zich daardoor veilig; of komt het door hun postuur, dat ze zich niet zo druk maken om wat er voorbij komt?

Tags:
 grazen 
 koeien 
 weiland 
Namenregister:
  
Categorieën:

Dat ik even naar het tuincentrum ging, en daar wat ronddwaalde op zoek naar een paar planten, en opeens hoorde ik een schorre kip kakelen. Achter een omheining was een soort diergaarde gemaakt, en daar stond dan een donkerbruine alpaca lekker wat te kauwen, ondertussen mij goed in de gaten houdende. Ik schoot in de lach, en die stopte daarop meteen met kauwen en keek me aan alsof ie twijfels had over vluchten of dooreten. Ik vergat een foto te maken, dat moet binnenkort dan maar eens, want het leek me beter de alpaca met rust te laten.

En in tegenstelling tot gisteren dan gelukkig een levende kat: dat ik binnen naar wat kerstattributen stond te staren, en ik had 'm niet eens gezien, totdat ie zijn kopje bewoog om me chagrijnig aan te kijken: wat moet je, mens? Laat me slapen! en hij sliep weer verder (of deed heel goed alsof). Daar heb ik dan wel een foto van:

Tags:
 alpaca 
 diergaarde 
 kat 
 kerstmarkt 
 kip 
 tuincentrum 
Namenregister:
  
Categorieën:

Had ik net gisteren nog wat verbetering aangebracht in de registratie van de 'dooie poes' opmerking die mij ten deel was gevallen, vond ik vanochtend vroeg een echte dooie poes op de stoep voor de tuin van Buuf. Was ie aangereden, was het de poes van de buurvrouw, waarom lag ie daar nog, wist ze het wel dat ie daar lag? Vragen vragen, maar de gordijnen waren nog dicht, dus ik besloot nog maar niet aan te bellen, en eerst de wandeling te volbrengen.
Toen ik bijna twee uur later terugkwam, was ie weg. Mysterieuze heropleving, of weggehaald door de dierenambulance?

Tags:
 buren 
 dooie poes 
 kat 
Namenregister:
  
Categorieën:

Op weg naar de milieustraat, ik liep met een grote doos, stond er een hond in een open grasveldje naar me te staren. Hij had geen riem of zo, dus ik dacht dat hij alleen buiten liep. Op het moment dat ik dichterbij kwam, kwam er ook net een man aan gewandeld, met ene riem in de hand. Ik zei net iets tegen de hond, waarop die als een DOLLE door die (open) tuin over het gras ging rennen. Het was erg grappig, vooral ook omdat er in het midden een boom stond, en dus rende hij rondjes om die boom. Zijn grote oren wapperden achter hem aan, het leek wel een figuur uit een tekenfilm :-D

Tags:
 hond 
 tekenfilm 
 vrolijkheid 
Namenregister:
  
Categorieën:

Ik heb alleen nog een foto van deze kat, die op onze schutting zat. Waarschijnlijk kwam ie nooit in onze tuin, vanwege de aanwezige hond. Misschien 's nachts? Soms gaf ik de planten bij de buren water, als ze op vakantie waren. Ze hadden een prachtige Japanse tuin, de buurman deed daar zijn tai chi moves. Ik vond dat allemaal erg interessant, maar dan altijd op een wat oppervlakkige manier. Ik vind het nog steeds interessant en mooi en zo, maar teveel moeite om er zelf iets mee te doen. Hoewel dat ook kan komen omdat ik moeite heb om me ergens toe te zetten, niet te weten waar of hoe te beginnen, en misschien ook omdat ik altijd zoveel dingen interessant vind en me niet overal in kan gaan verdiepen.

Tags:
 buren 
 Japanse tuin 
 kat 
 oppervlakkigheid 
 planten 
 tai chi 
Namenregister:
 Stoffel 
Categorieën:

Ik liep van A naar B (letterlijk: van Alkmaar naar Bergen), en de kortste weg is via de Bergerweg. Daar is geen voetpad. Sowieso doen ze niet zo aan voetpaden in Bergen e.o. Dus liep ik op het fietspad, netjes aan de zijkant, er reden redelijk wat fietsers langs, soms een vrij snelle brommer die langszoefde. Op zeker moment was er een oprit naar een erf met een groot huis, er was geen hek of dat stond open, er lagen 2 honden te slapen op de oprit.

Ik ben niet op de oprit geweest, toch vloog 1 van de honden zeer agressief en aanvallend op me af, opgetrokken lip en blaffend en richting mijn benen, waar ik snel mijn rugtas voor hield. Ik was bang dat de andere, grotere, hond ook zou gaan aanvallen, maar die bleef 'gelukkig' op afstand hard staan blaffen. Ik riep de hond toe dat ie moest wegwezen, terug naar zijn baas. Bij het horen van mijn stem begon ie even te kwispelen, maar meteen weer te grommen ook en richting mijn benen te gaan, dus nogmaals riep ik dat ie terug moest en af, en naar zijn baas, en toen liep ie terug.
Ik heb hier echt zo'n fucking enorme hekel aan. Iemand op Mastodon vertelde dat er een dag daarvoor in Amsterdam, op de Amsteldijk een fietser is overleden, waarschijnlijk ook door een loslopende hond.

Mijn advies: Houd je klotehonden gewoon bij je.
Ik zocht op waar ik melding van zoiets kan maken, dat is nog niet eenvoudig. Afdeling handhaving werd me geadviseerd, maar die geven aan dit niet te kunnen opnemen, alleen als er gebeten is. Ik werd doorverwezen naar de dierenpolitie, ben benieuwd met welke smoes ik daar zal worden afgepoeierd. Die honden lopen gewoon de openbare weg op... wtf, er zit ook een autoweg naast. Er kan van alles gebeuren, ook als je lopende bent en schrikt, achteruit deinst en door een snelle brommert wordt overhoop gereden. En sowieso, het is toch niet okee dat mensen hun hond niet onder controle hebben. En daar zijn er helaas hordes van, waarvan akte.

Tags:
 aanval 
 dierenpolitie 
 gemeente 
 hond, agressieve 
 veiligheid 
 wandelen 
Namenregister:
  
Categorieën:

Ik liep langs een weiland in de buurt, dat omheint is door hoge heggen, met alleen hier en daar een kleine opening, dus ik had een eind verderop wel wat paarden zien staan grazen, maar er niet zo over nagedacht. Toen ik langs de ingang/hek van het weiland liep, kwam een wit paard met veel enthousiasme naar het hek gerend en keek me aan. Ik vind paarden te groot en eng, dus ik durfde het niet te aaien, maar ik zei gedag (hallo Beauty) en bleef even staan, en liep toen maar weer verder.

Tags:
 paard, wit 
Namenregister:
  
Categorieën:

Was ik al liever niet meer in het bosje vlakbij huis, omdat daar mensen lopen met honden die op je afvliegen, blaffend en wel, en niet worden teruggeroepen door hun bazen, die alleen wat dommig lopen te glimlachen, terwijl ik maar lieve woordjes lispel in de hoop de tanden op afstand te houden, en dus liep ik die dag over het lange fietspad dat ernaast ligt, ook wel gebruikt als wandelroute. Halverwege is een pad vanaf het kerkhof, en opeens stond daar een hond, stokstijf, naar me te staren, de staart fier rechtop. Ik liep aan de linkerkant, hij stond rechts.

En daarnaast verscheen een grijze dame en die ging ook staan kijken. Ik stopte dus, en gebaarde en zei dat ze wel voor mocht, vooral omdat ik er niet zo gerust op was, wat die hond met me van plan was. Dus ze stak tergend langzaam het pad over, de hond zette een paar stappen, ze had hem wel aan de lijn gelukkig. Maar toen weigerde het dier om verder te lopen. Er was een soort impasse ontstaan, vooral omdat de bazin niets deed. Ze spoorde hem niet aan, ze trok hem niet mee, ze had geen enkel overwicht over haar huisdier. Dus na enige tijd vroeg ik of ze nog van plan was verder te lopen, en dat vond ze niet leuk. Ik poogde uit te leggen waarom het voor mij (en vele andere wandelaars) niet zo plezierig is om steeds weer dit soort encounters te hebben, en steeds weer te moeten vragen om de hond bij zich te houden.

Ik was nogal flabbergasterig, toen ze zei dat ze toch echt niet de hond ging meetrekken, en 'hij wil alleen maar aangehaald worden'. Ik heb het maar niet gezegd, maar ik dacht: misschien moet je op hondentraining? Godsallemachtig. Ik besloot dan maar over te steken en met een boog eromheen te lopen. Misschien staan ze er nu nog?

Tags:
 hond, starende 
Namenregister:
  
Categorieën:

Toen ik eindelijk een huis met een tuintje had, besloot ik na een aantal jaar (jaren 90) een vijver aan te leggen. Zonder het benodigde geld, uiteraard, maar ik had nog een bruin babybadje, dat nog redelijk groot was, en ik besloot die in de tuin in te graven. Het was even wat gedoe, maar het kwam allemaal goed. Ik had ergens gelezen dat je een bepaalde tijd moest nemen, voordat je er vissen in kon doen, en ik had wat slootwater gehaald, en aangevuld met gewoon water, en dat toen een tijd lang met rust gelaten. Uiteraard een paar waterplantjes erin, en toen eindelijk konden we een paar goudvissen ophalen. Volgens mij begonnen we met een stuk of vier, vijf, maar al vrij snel waren er nog maar twee over, en die noemden we Zinedine en Zidane, naar de bekende voetballer waar Arie fan van was. Wie wie was, was moeilijk te zeggen.

In een strenge winter bleek er nog maar één goudvis over, en ik wist niet of die de vijver zou overleven, dus had ik een huge soeppan, zo'n wijde, oude, grijs-emaille geval, en hevelde daar wat vijverwater plus vis naar over. Die heeft een paar maanden op mijn slaapkamer gestaan. Soms hoorde ik 'm 's nachts springen: "plomp!". Ik was bang dat hij eruit zou springen, maar het bleef goed gaan. In de lente mocht hij weer terug de vijver in. Daar heeft hij nog een tijd rondgezwommen, alleen, waarschijnlijk, maar op zeker moment was hij ook weg. Op zeker moment verdwenen er ook plantjes uit de vijver, de dief is nooit bekendgeworden. En dat was het einde van het vijveravontuur.

Tags:
 goudvis 
 vijver 
Namenregister:
 Arie 
 Zinedine & Zidane 
Categorieën:

Via mijn schoonmaakbaantje in een café (1980) kregen Matthieu en ik dit hondje, Eppo. Heel schattig en fluffy. Matthieu wist het goed te verpesten, hij sloeg niet alleen mij maar ook het hondje. Dus waren zowel Eppo als ik doodsbang voor hem. Ik vind het nog steeds erger voor Eppo dan voor mij; het was maar een hondje!
Ik denk dat we elkaar nog beschermden in het begin, maar dat had Matthieu er op zeker moment wel uitgeslagen. Ik uitte mijn frustraties ook op Eppo; ik weet van een keer dat ik hem heel boos toebulderde, en hard aan de riem trok omdat hij niet luisterde, en een vrouw die het zag (we liepen in het bolwerk) riep boos dat ik niet zo moest doen tegen mijn hond, en ik riep iets terug als 'houd je bek' of zo en stormde naar huis. Ik moet daar nog steeds om huilen, en ik denk er liever niet meer aan.
Het laat wel zien hoe het werkt: als je niet uitkijkt, gaat de agressie als een slang door naar het slachtoffer van de agressor, en gaat het slachtoffer ook agressief worden naar anderen, etcetera etcetera.
Ik kon hem niet meenemen; Matthieu dwong mij die dag om mijn vader te bellen voor hulp voor zijn verblijfsvergunning (hij dacht dat iedereen hier veel geld had en mensen om kon kopen of zoiets vreemds), ik wilde niet maar hij werd weer boos, dus ging ik naar het café verderop in de straat om te bellen (we hadden geen telefoon zelf). Hij gooide nog een tafelmes achter me aan (geen scherp ding), die knalde tegen de deurpost. Ik mocht de hond niet meenemen. Ik liep richting café en toen besloot ik door te lopen. Veel omzwervingen en grote angst later kwam ik 's middags aan bij een Blijf van mijn Lijf huis in een andere stad.
Matthieu had problemen met de vreemdelingenpolitie, ze wilden hem uitzetten. Hij deed alsof hij ziek was, kwam zelfs in het ziekenhuis te liggen (volgens mijn vader doopte hij zijn thermometer in de hete thee...) maar werd uiteindelijk toch uitgezet denk ik. Ik weet het niet meer, ik was ver weg van hem. Eppo werd door een werkneemster van mijn vader in huis genomen, dus die kwam goed terecht.

Tags:
 angst 
 hond 
 mishandeling 
Namenregister:
 Eppo 
 Matthieu 
Categorieën:

Door de stad lopende van A naar B, ergens lag een grote bouvier in het zonnetje, bij een garage waar de deuren openstonden. Ik hoorde een stem, ik weet niet wat er gezegd werd, maar de hond sprong op en keek naar me, ik vond het niet zo fijn, dus om op voorhand de boel wat te sussen lispelde ik iets liefs en liep 'gewoon' door. Ik was blij dat ik voorbij was, maar al snel merkte ik dat hij me volgde... Wtf. Een eind verder, ik moest bij de HEMA zijn, dus daar kocht ik iets en toen ik buitenkwam, stond de hond op me te wachten. Ik deed maar of ik het niet merkte, maar wat moest ik hiermee? Ik moest ook nog naar de slager, NB! Dan kwam ik nooit meer van hem af!

Bij de slager kocht ik mijn vleeswaren, Bouvier zat netjes buiten te wachten. Een vrouw zei: Die heeft u netjes opgevoed! Ik: eh... hij is niet van mij, hij achtervolgt me. Ze keek me aan alsof ik niet helemaal goed wijs was. Toen ik naar buiten stapte, stond de hond op en liep op een drafje terug.

Ik denk dat hij was afgericht om mensen te volgen, en dat de garageman(nen) het wel grappig vonden; dat iemand 'volg' heeft gezegd, en misschien na verloop van tijd op een fluitje blies of zo, zodat ie weer terug ging. Bizar.

Tags:
 achtervolging 
 hond, achtervolgend 
Namenregister:
  
Categorieën:

Dat we met het gezin per auto naar Antwerpen gingen, de Vogeltjesmarkt, en natuurlijk waren daar schattige pups, en natuurlijk moet je dat niet doen, en natuurlijk deden we het wel. Zo zat ik de hele reis terug met een schattig pupje op schoot, we hadden nog geen voer voor hem, dus kauwde ik koekjes voor die hij dan opat, als een soort papje, uit mijn hand. Heckle was mijn lievelings, hij beschermde me eens tegen buurtjongens met fakkels die me bedreigden. We speelden met wc-rollen (zonder het papier), en dan deed hij heel stoer, alsof hij een prooi had.

Maar hij heeft me ook eens gebeten, toen ik weer eens betrapt was met spijbelen, en ik bij thuiskomst door mijn moeder belaagd werd, die me schopte en sloeg, en terwijl ik de trap probeerde op te vluchten, viel ook Heckle me aan (niet heel ernstig, hij sprong en blafte en beet maar niet raak, hij was maar een kleine hondje en hoe kon hij het weten).

Tags:
 aanvallen 
 hond 
 moeder, mijn 
 spijbelen 
 vader, mijn 
 voeren 
Namenregister:
 Heckle 
 Vogeltjesmarkt, Antwerpen 
Categorieën:

Na de Sint-Bernhard hadden we een zwarte hond, maar die blafte heel erg veel, en op een ochtend was-ie weg. Had m'n vader 'm naar het asiel gebracht.

Tags:
 blaffen 
 hond, blaffende 
 vader, mijn 
Namenregister:
 Moby 
Categorieën:

We hadden toen ik heel klein was wel eens een goudvis, in ene ronde kom met een kartelrand aan de bovenkant. Die ging dood, en toen werd-ie door het toilet gespoeld.

Tags:
 dode dieren 
 goudvis 
 toilet 
Namenregister:
  
Categorieën:

In het grote jaren-dertig huis hadden we een Sint-Bernardshond. Die had een keer mijn zus gebeten, en vanaf dat moment werd ie steeds opgesloten in de bijkeuken, in de deuropening tussen de keuken en de bijkeuken had mijn vader een houten schot geplaatst, zodat er nog een zekere vorm van contact was. Maar de situatie verbeterde zo natuurlijk ook niet, dus uiteindelijk is de hond verhuisd naar een boerderij, als ik mij dat goed herinner (ik was nog klein).

Tags:
 bijkeuken 
 bijten 
 hond, Sint-Bernard 
 vader, mijn 
 zus, mijn 
Namenregister:
 De Sint-Bernhardshond 
Categorieën: