Denkend aan Holland

Onttrek mij aan de kou
mijn hart van jou
tot het ziet wat er zit in de zaal zonder dokter

In het domein van mijn publieke brein
waar het donker en waarom is
te lang getreurd te dom is
en je weet zoveel men zegt

Vertel ik het licht met zware woorden
droom ik fragmenten nader
tot het beeld verdwijnt

Print het dreigement en knip knip knip
knip de letters weg van mij
ver weg van waarde lichtjaren weg van de aarde
kan het niet zijn

Zwarte vegen vaag voor de ogen
hoe vaak zat ik niet verlegen en onrechtmatig verkregen
op de stoep zonder doek zonder broek om op te houden

Het leven aan een draadje
wat bezielt je wat laat je
en wat doet de rest met de uitslag van de test

Onttrek mij aan de kou
mijn hart van jou
tot het ziet wat er zit in de zaal zonder dokter