Een interview met de schrijver  [english]

Q: Waarom schrijft u zo raar? Is dat nou echt nodig?
A: Ik schrijf zoals ik schrijf, het is een ritme dat in mij is. Ik schrijf zoals ik schrijf, omdat ik niet zoals alle anderen wil schrijven. Ik laat mijn ritme uit. Soms rustig, aan de lijn, en op andere dagen wild en los. En ja, dat is echt nodig.

Q: Wat zijn uw favoriete schrijvers?
A: Ik heb geen favoriete schrijvers meer. Vroeger wel, dan las ik alles van John Irving, Doris Lessing, weet ik veel. Nu lees ik boeken, verhalen, stukken tekst, flarden, zinnen, reclameborden. Je m’en fou.

Q: Ik heb me laten vertellen, dat u ooit op een motorfiets het podium op kwam?
A: Ik zal u vertellen: u moet u niets laten vertellen. Maar ik denk dat men mij verwart met de andere Celsius, de magiër die ooit Pistolen Paultje doormidden zaagde. Geen familie ook, overigens.

Q: Heeft u ooit iets gedaan dat niet mag? En waar een flinke straf op staat?
A: Ja.

Q: Wat dan, als ik vragen mag?
A: Dat mag u vragen, maar ik ga daar geen antwoord op geven natuurlijk.

Q: Waarom niet?
A: Bent u dom of gewoon blond?

Q: Dat vind ik niet echt een aardige vraag. Ik vind het zelfs nogal beledigend.
A: Was dat een vraag? Nee toch?

Q: Het lijkt me beter het gesprek te beëindigen. Uw schrijverscarriere eindigt hier, want ik ga een vernietigend stuk over u en uw belachelijke schrijfsels publiceren.
A: Bedankt!

Dit gesprek vond plaats op 7 oktober 2019 in de lobby van het Koloniaal hotel te Klotestad. Dit is de letterlijke tekst, die door de schrijver zelf is opgenomen en later getranscribeerd. De interviewer weigerde iedere verdere medewerking, en wenst ook niet genoemd te worden. Het vernietigende stuk hebben wij niet kunnen vinden, maar wat niet is, kan altijd nog komen.