Overal waart het en zie het maar eens terug te vinden als je niemand bent en niemand het eigenlijk ook maar ene reet kan schelen en hoe scheelt het je als je verschaald en door de wol de schapen schuilend onder een afdakje waar nog net je bed past en je hoofd ruimte biedt en de wolken de lucht je enige metgezel en zelfs die zeggen de afspraak op het laatste moment af want jij kan wachten.
Jij kan wachten tot een ons een kilo een zwaarte boven het hoofd hangt, een rondedansje op het toeristenplein uiteraard altijd gewaardeerd want men ziet je graag, de ogen puilen over de bierglazen tot knikkers en ze stuiteren bij voorbaat over de pittoreske klinkertjes, het is een soort huilen met de kranen open en tot ze stranden klinkt het jammerklachtige getik van glas op steen.
Verbinding dienen we te zoeken, en ik zoek en zoek en voel me steeds verder verlaten en onverbonden glip ik door uw straten en vraag me af of ik er zijn mag, tussen al die verbintenissen en netwerken en maalstromen van toestanden van zijn en niet-zijn.
Ik wilde wachten tot ik tijd was, en dan en dan en dan! Zou ik iedere ochtend in zon ontwaken, met geliefden en lovers en naastgelegenen en de goedertierendheid mogen ondervinden van de verbonden mens, en als u even wacht steek ik de stekker er weer in, zoals het u belieft en goed acht, maar wee mij als ik uw aalmoezen verstier en mij liever laaf aan anderszins verpozen.
