Aan de keukentafel (13)

Als alles in duigen ligt en je ziel zich schuil houdt in een keukenla, dan zit er nog maar één ding op en dat is je Dromen uitnodigen voor een goed gesprek. Het uitnodigen zelf is al een uitdaging op zich: welke Dromen had ik eigenlijk, en heb ik die nog of heb ik ze al opgegeven? Is dat niet al een gesprek op zich? Het leek mij het beste een open oproep te doen in de Dromenlandse Dromenkrant. Helaas heeft geen enkele Droom gereageerd, tot nu toe (ik blijf hopen). Zelfs mijn Dromen willen mij niet meer.

Ik vermoedde al wel zoiets, want de laatste maanden ontglipten ze me steeds vaker. Bij het ontwaken, zo’n moment dat er nog een sliertje verhaal in je rondwaart, en voorheen werd het sliertje dan een solide Droom. Zo’n Droom waar je iets aan hebt. Of tijdens het in de verte staren, maar dat kon sowieso al niet meer. Staren naar je roerloze beeldscherm dan – de icoontjes staren verwijtend terug: waarom doe je niets meer met mij, en met mij, en met mij en mij en mij…
De wilde Dromen, de verlangende Dromen… waar zijn ze gebleven? Uren kan ik staren naar het plafond, maar alles is gedoofd.

Is het tijdelijk, is het voor eeuwig? Ben ik uitgedoofd? Ben ik nog duisterder dan het zwartste gat, ben ik dan het gat waarin alles is verzwolgen in eeuwigheid en oneinde, een niemandsland, een never nooit niet meer te kennen ondode, de eeuwig verworpene verloren ziel?

Ik grabbel wat in de keukenla, haal de statiegeldbonnetjes, de labels, de frutsels er uit en grabbel verder en verder, mijn grabbelen gaat ver, té ver als u het mij vraagt maar dat deed u niet, en dus grabbel ik nog verder dan de verste verten, tot in de ongekendste uithoeken van het universum grabbel ik naar mijn ziel, mijn verlorenheid, mijn diepe nacht.

Naschrift 2 dagen later:

Mijn Dromen besloten alsnog van zich te laten horen, en het is natuurlijk ook wel logisch, dat zij dat in Dromenland doen, niet bij mij aan de keukentafel. Ik kan slechts hun boodschapper zijn, en dan is het maar de vraag in hoeverre ik hun bedoelingen juist interpreteer, én aan u voorleg. Vanochtend in alle vroegte kwam een onbekend Persoon mij vasthouden, en al was het maar heel kort, het verlangen was hevig en duurde voort vér nadat Persoon verdwenen was. Waarom was Persoon zo snel vertrokken, en waarheen? Zelfs nu ik al uren wakker ben, blijft het knagen. Wie was het?