Knorporix

Knorporix [scenario voor een documentaire]. [english]

Een rood fietspad met gras, bomen en bosjes en lantarenpalen. Een kruising van diverse hoger en lager gelegen metro- en treinsporen, gezien vanonder de betonnen viaduct van één van die sporen. Je ziet verderop een geel-blauwe NS trein, en daarboven een GVB metro rijden. Onder het viaduct is kalig grasland en bosjes. In de verte staan windmolens.

Onder een gebouw of viaduct, naast een muur van een gebouw, is een deel van de klinkerstoep opgebroken. Iemand heeft een paar stenen tot een bouwwerkje gestapeld. Er ligt een leeg sapflesje en een rode dop. Een grote put met dubbel stalen deksel, met een paaltje ernaast, in de bosjes, waar wat zonlicht doorheen op de put en het gras ernaast valt.

PLAATS: Donderdag, 8u35, kantoortuin beg. grond.
PERSONAGES: hoofdpersoon (HP), groep collega's (GC's), collega Vera.

HP: Komt kantoortuin binnen, groet in het algemeen.
GC's: Gemompel, 1 vrouw zegt vriendelijk gedag.
Vera: Goedemorgen.
HP: Goedemorgen!
Vera: Hoe was het gisteren?
HP: (enigszins verbaasd) O eh.... ja leuk!
HP vertelt in een paar zinnen over de rondleiding in het archief en de gezellige afsluitborrel.
GC's: ...
HP: ... en loopt vertwijfeld naar haar werkplek.
Vera, met moeite: ... Hee.... wat fijn.
HP: ... ja!
Het geluid van typende handen, wat gegniffel, en ergens op de achtergrond, boven in het gebouw, rinkelt een telefoon. HP verdwijnt in haar beeldscherm.

Een plek in de bosjes met een houten pallet die rechtop tegen een boom staat, een zeil en wat spullen alsof er iemand ligt te slapen, of dat daar vaak doet. Een weg met fietspad en stoep in een bedrijventerrein setting, op circa 20 meter lopen 4 mannen te lunchwandelen, de meeste rechter man heeft O-benen. Ze hebben geen jas aan en zijn op de rug gezien.

Een detail van een rode, oversized stoel, met schuin daarachter een kleine eettafel met 2 witte stoelen naast een raampartij. Een giant voetbal op een kleine grasheuvel, daarachter bomen.

PLAATS: Donderdag, 17:25, station en trein.
PERSONAGES: HP, Teun, medepassagiersfiguranten.

HP: Komt rustig het station binnen, gaat naar het perron en ziet net haar trein wegrijden. Ze gaat weer terug naar de hal, kijkt naar de borden met vertrektijden een storing wordt vermeld, en rent de trap af naar een perron.
Zodra HP op het perron is, wordt er omgeroepen dat de trein vanaf een ander perron vertrekt. Iedereen en HP rent de trap en door de hal, en weer een trap af.
Zodra HP op het perron is, rijdt daar net een trein weg. Op de borden staat nu niets meer. HP sleept zich vermoeid naar boven en staat in de hal. Besluit dan op goed geluk naar een ander perron te gaan, waar over een tijd een trein zou moeten komen.
HP wacht op het perron, staart in de verte. Als de trein dan eindelijk komt, en HP naar de trein kijkt, ziet ze een bekend gezicht in de dichtstbijzijnde coupé, Teun.
Ze groeten elkaar verwonderd, en soort van blij, blijken elkaar al jaren niet gezien te hebben. Ze praten over wat ze doen tegenwoordig, Teun vertelt over zijn zoon, hij is net op weg naar hem om samen te schaken, die een bekende acteur blijkt te zijn geworden. HP vertelt het één en ander over haar zoon, die in de muziekwereld werkzaam is. Het is een korte treinrit, en op het stationsplein nemen ze afscheid.

Een pad met aan beide zijden bomen, dat is afgescherm door een hek met daarop een verboden toegang voor onbevoegden bord, met uitgebreide tekst die niet goed leesbaar is op de foto. Een rood fietspad met stoep ernaast, wat bomen en bosjes, met op de achtergrond een cremekleurig gebouw met het FNV logo bovenop.

Een grijze wolkenlucht die in de verte zeer dreigend donker wordt, boven een rood fietspad met daarnaast een stoep, met bosjes en bomen en gras en een aantal lantaarnpalen. Een dood konijn aan de rand van een fietspad. Het beestje ligt op diens zij, en ziet er ongehavend uit, alleen aan de oogjes zie je dat die dood is.

PLAATS: Een maandagmiddag, tijdens de lunch, buiten in het gebied rond het Knorporix gebouw.
PERSONAGES: HP, figuranten in auto's, een vrouw, een aantal honden.

Het is droog, HP gaat lunchwandelen, alleen, zoals altijd.
Aan het einde van een lang en rustig fietspad door een soort natuurgebiedje en langs sportvelden, is een drukke autoweg. Er loopt een herdershond midden over de weg, hij komt net van een druk kruispunt, waar hij zomaar oversteekt.
HP schrikt, en roept de hond, die wel even naar haar kijkt, maar evengoed blijft doorlopen. Automobilisten toeteren, iemand wijst met zijn vinger op zijn voorhoofd naar HP. Eén auto stopt, een vrouw stapt haastig uit, en zegt dat ze de hond al eerder zag, en ze heeft een idee om de hond te lokken, want zo zegt ze: ze heeft zelf honden. Inderdaad: achterin de auto zitten twee grote Sint-Bernhardts. Haar roepen en lokken haalt niets uit.
Ze stapt weer in en de auto rijdt langzaam verder, achter de hond aan? Die inmiddels al een stuk verder is gerend. HP rent een stuk mee en roept nogmaals maar ook nu, de hond kijkt alleen even om, maar rent weer door. Hij verdwijnt in de verte, richting een ander druk kruispunt, waar HP nog net kan zien dat hij ook dat overleeft, gelukkig.

PLAATS: Dezelfde maandagmiddag, na de lunch, kantoortuin.
PERSONAGES: HP, GC's, collega Marianne.

In de kantoortuin is het rustig, iedereen is aan het werk. HP komt binnen, er zitten blaadjes in haar doorgewaaide haar, en ze vertelt over wat er zojuist gebeurde.
De GC's werken door, sommigen draaien even hun hoofd naar HP, om dan weer door te werken.
Niemand reageert.
Marianne neemt dan de moeite, om toch even iets te zeggen: Goh, joh.
HP verdwijnt in haar beeldscherm.

Een stoep met aan beide kanten gras, dat leidt naar onder het spoorviaduct van een station. De grond onder een spoorviaduct, een deel is donkere aarde, en een deel is lichter gekleurd. Hier en daar wat gras.

Een vrijstaande klimwand, met daarachter een blauwe lucht met wat witte sluierbewolking. Het interieur van een trein, je ziet alleen de blauwe hoofdeinden van de stoelen, een scheidingswandje van glas, wat hoofden van mensen die zitten en een man die door het gangpad loopt. Aan het plafond zijn grote ronde verlichte lampen.

PLAATS: Maandagochtend, 09:30, kantoortuin.
PERSONAGES: GC's, HP, Mark de Manager, collega Marja.

In de kantoortuin is het rustig, er wordt wat gefluisterd en zacht gelachen, en Mark de Manager komt binnen vanuit het trappenhuis.
HP's werkplek is helemaal achterin de kantoortuin, in een hoek, maar wel gewoon zichtbaar. Mark de Manager gaat bij alle bureau's langs, maakt praatjes, vertelt over zijn vakantie, vraagt hier en daar hoe het gaat.
HP vraagt aan Marja wie hij is.
Marja: O hadden jullie elkaar nog niet ontmoet? Onee, natuurlijk niet, je kwam hier werken toen hij nog niet van vakantie terug was.
Haar telefoon gaat, ze belt. Mark de Manager komt steeds dichterbij, en op een gegeven moment staat hij bij het bureau van Marja, die ophangt, en ze hebben een gesprekje.
HP wordt niet voorgesteld, en Mark de Manager doet alsof hij haar niet ziet. En dan loopt hij verder naar een andere collega, en na daar een praatje mee te hebben gehad, loopt hij weg.
Een paar van de GC's fluisteren met elkaar:
"Dat is toch ook lullig, dat hij niets tegen haar zegt."
HP is zichtbaar niet op haar gemak, en verdwijnt weer in haar beeldscherm.

Zicht op de achterzijden van 5 kantoorgebouwen gelegen aan het water, met aan de overkant van het water bomen en bosjes. Een kartonnen bordje waarop geschilderd in grote letters Haha Bier, versierd met wat blauwe en groene stippen. Het ligt in de goot naast onkruid en wat afgevallen bladeren en wat modder.

Een grote stapel boomstammen, aan de kant van een grote klinkerweg, met op de achtergrond bomen. Een paar elektriciteitskastjes, ze staan wat schuin, naast een stoep met daarna wat bosjes en op de achtergrond het viaduct van het station. Op één kastje zijn posters van vrouwen in badkleding geplakt, ze zijn wit vervaagd geraakt.

PLAATS: Vrijdagmiddag, uur of drie, buiten achter het pand van Knorporix, gezien vanuit een raam.
PERSONAGES: Onbekende man, HP.

HP pauzeert even, schenkt een bekertje water voor zichzelf in en loopt naar een raam bij een werkruimte waar niemand is. Ze kijkt wat naar buiten.
Buiten, achter het gebouw, is een brede sloot, met daarachter een strook gras, wat bomen en bosjes. Op het gras, een beetje verstopt voor mensen die op de weg of stoep lopen, maar vol in het zicht van alle nabijgelegen kantoorpanden, legt een man een kleedje neer, en gaat bidden.
Weer binnen, HP loopt naar haar werkplek. Ze zegt niets. Niemand zegt iets.

Een vergezicht over een lege parkeerplaats, met lantarenpalen, bovenleidingen in de verte, en nog verder rokende industriepijpen, tegen een ondergaande zon met daarboven een grijze wolkenlaag. Een bruinrode cortenstalen kunstwerk, dat lijkt op een stuk kaas op 4 lange poten. Het staat in een veldje met gras en bloemen, tegen een achtergrond van bomen.

Een wat vage kunstafbeelding in diverse roze tinten, het is ovaal en in een grijze lijst, bevestigd aan een binnenwandje van een trein. Vanuit een met riet begroeide berm gefotografeerde treinviaduct met vele bovenleidingen.

PLAATS: Dinsdagochtend, 10:10, kantoortuin.
PERSONAGES: GC's, collega Marja, postbezorger, collega Hans, HP.

Iedereen werkt rustig, wat zacht gepraat. Een postbezorger met licht getinte huidskleur komt binnen met een stapeltje kleine pakketten, hij groet vriendelijk en brengt die naar facilitair medewerker Hans, die zijn bureau heeft naast het magazijn dat grenst aan de kantoortuin. Ze praten wat, de pakjes worden gechecked, en de bezorger vertrekt weer, terwijl hij vriendelijk groet, sommige mensen groeten terug, plus wat vaag gemompel.
De man is nog maar net de hoek om, en nog níet door de deur, als collega Marja (wat donkerder getinte huidskleur van vele uren zonnen) luid haar mening verkondigt:
"Vast een aardige jongen hoor, maar ik mot dat soort types niet."
De deur gaat dicht.
Hans vraagt haar, waarom ze dat zegt, zoiets zeg je toch niet, zoiets dénk je niet eens, maar Marja kan het allemaal niet schelen en het is haar mening.
HP zit als versteend naast haar, en verdwijnt weer langzaam in het beeldscherm.

Een stoep, met daarnaast gras, sloot, en dan hoger gelegen een treintraject, waarop zojuist een sprinter passeert. Vier CEO's in verblindend roodoranje kerstpakken.

Een met glas overkapt perron, met bankjes, prullenbakken, en op de voorgrond een grote plant. Een ronde sticker op een grijsbetonnen achtergrond, met de tekst Fan Far E in zwarte letters op witte achtergrond met een oranje rand.

PLAATS: Donderdag kort na de lunch, kantoortuin.
PERSONAGES: Collega Marja, GC's, HP.

HP is net binnen van haar lunchwandeling, als een paar collega's druk binnenkomen, Marja is lacherig en maakt puffende geluiden alsof ze ergens een probleem mee heeft.
HP vraagt wat er aan de hand is, en dan vertelt Marja op semi-samenzweerderige toon, dat de nieuwe receptioniste zich verslikt had in een stuk fruit, en geen adem meer kreeg, en Marja was meegegaan naar het ziekenhuis. Daar bleek het om een paniekaanval of hyperventilatieaanval te gaan, en Marja vertelde lacherig over hoe de arts een gezicht trok naar Marja, alsof de receptioniste een aanstelster was en Marja gaat hier graag in mee en geeft haar mening.

PLAATS: Dezelfde dag, rond 17:00, receptie.
PERSONAGES: Receptioniste, HP.

HP is op weg naar buiten, en vraagt aan de receptioniste of ze weer okee is. Die reageert als door een wesp gestoken, en zegt:
"Jezus, weet iedereen het?"
Waarvan HP op haar beurt schrikt, en zegt dat dat toch niet zo erg is, dat mensen het weten, en dat het belangrijkste is hoe het met haar gaat nu. De receptioniste lijkt iets gerustgesteld, en zegt dat het iets beter gaat, maar dat ze wel erg geschrokken was. HP geeft aan, dat ze dat zich goed voor kan stellen, en dat het heel akelig kan zijn zoiets. Dan groeten ze elkaar, en HP gaat door de draaideur naar buiten. De receptioniste blijft met een wat verstoorde blik achter.

Een blik op een ondergelegen spoor, vanuit een metro gefotografeerd; op het metroraam is een tag gespoten met grijze verf, en het raam heeft regendruppels. Een detail van een berm, met bloeiende grassen in rode pluimen en witte bleomschermen. Daarachter een groen bedekte sloot, en de berm daarachter met ook weer hoog gras.

Een hoge berg houtsnippers, met hekken omringd, en een vrachtwagen ernaast op de achtergrond. Daarachter bomen in vol ornaat. Detail van de kop van een windmolen tegen een grijze lucht.

PLAATS: Nog zo'n dag, als alle anderen, ergens in de ochtend, kantoortuin.
PERSONAGES: HP, Mark de Manager, GC's.

HP staat bij de multicopier, die in het midden van de kantoortuin is opgesteld. Dan stapt Mark de Manager de ruimte in, en meteen maakt HP gebruik van zijn lichte schrik die iedereen meent te bespeuren. Ze stelt zich netjes voor, met een subtiel 'We waren nog niet aan elkaar voorgesteld, geloof ik' en de hele tuin luistert mee en dat weet ze maar al te goed, en de Manager ook. Ze geeft aan dat er iets met de printer niet goed werkt, en hij zegt toe, daar iets aan te zullen laten doen.

Een grote rode bak met daarop een houten lijst, en een gat in het midden, waarboven een groen dakje, midden in een overwoekerd grasveldje, met op de achtergrond delen van een gebouw. Vanuit de trein gezien, met binnenverlichting aan die op het raam weerspiegelt, gebouwen en rails en water.

Een grasveld met wat gele bloemen, op de achtergrond een met bomen omringd sportveld en een sloot daarnaast. Een dooie, platte pad op een pad.

PLAATS: Dinsdagochtend, 9:30, een oversized zitje in de ontmoetingsruimte.
PERSONAGES: HP en Mark de Manager.

Twee oversized, rood beklede stoelen staan dicht tegenover elkaar. Je kunt er nog net zitten, zonder de knieën van je opponent te raken, maar dat betekent in dit geval dat de Manager relaxed en ruim plaats heeft genomen, en HP krampachtig met de benen strak tegen elkaar en tegen de stoel zit.
De Manager steekt een betoogje af, over dat hij overlegd heeft met de HR medewerker, en dat ze bedacht hebben dat HP wel andere werkzaamheden kan gaan doen.

Het onderste stuk van een zuil bedekt met lichtblauwe, rode en zwarte tegeltjes in een soort ruitpatroon, op een ondergrond van grijze tegels en klinker. Het onderste stuk van een rookpaal misschien? het is een ijzeren constructie met een pijp in verschillende delen daarin, het ziet er wat krakkemikkig uit.

Onder een treinviaduct, aan het einde van een perron met noodtrappen naar twee etages. De lucht is blauw met overdreven roze. Een doodgereden dier, waarschijnlijk een vogel, op een asfaltweg.

PLAATS: Een dag zoals alle anderen, 15:30, kantoor HR manager, waar HP nu moet werken.
PERSONAGES: HP.

Het is een vrij kleine kantoorruimte, er staan wat ordners in de vensterbank. HP is aan het werk achter een laptop, naast haar op het bureau liggen een aantal dossiermappen, één daarvan is open en er liggen diverse stapeltjes documenten naast. In beeld zien we wat HP afwisselend op het beeldscherm, of in de documenten leest. Het gaat om grote bedragen, 25, 50, één keer zelfs 250k, die als bonussen worden uitgekeerd aan degenen, die nieuwe klanten hebben binnengehaald. Er is ook een document over een personeelsuitje ergens in de bergen. Men had veel gedronken, er ontstond een conflict (helaas niet nader genoemd) en één van de medewerkers had daarna de deur ingetrapt van een hotelkamer.
In beeld ook een bericht via het intranet, waarin melding van een nieuw uitje, HP's gezicht spreekt boekdelen.

Zicht op een bloementuin met veel groen en witte en gele bloemen, er zit een vrouw op een bankje, daarachter zien we bussen, en op de voorgrond, is nog een detail van een patat-met in een kartonnen bakje zichtbaar. Het interieur van een metrostel, met aan weerszijden banken. Er is niemand.

Wat daken en contouren van gebouwen tegen een zons opgang of opkomst met diverse wolkpartijen, in het midden een felverlichte wolk. Een stuk afval in een grasveld met gele kamille bloemetjes.

PLAATS: Een donderdag, 8:30, kantoortuin.
PERSONAGES: HP, collega Monique.

HP komt de ruimte binnen, er is nog niemand. Ze installeert zich, en gaat meteen aan de slag. Ze pakt een stapel documenten die ze moet digitaliseren, en loopt daarmee naar de multicopier, die zij moest gebruiken, namelijk die in de koffieruimte stond. Ze drukt wat knoppen in, maar er gebeurt niets. Dan blijkt dat er iets anders niet klopt. Ze test het e.e.a, het lijkt niet te werken. HP loopt terug naar de kantoortuin, en probeert het opnieuw bij de kantoortuinprinter. Maar welke naam heeft die? Ze ploetert voort. Twintig minuten later arriveert een andere collega, en dus vraagt HP wat er aan de hand is.
"Niets, hoezo?"
"Nou, het lijkt alsof er dingen veranderd zijn met de printers, en welke moet ik nu gebruiken, welke is degene die goed werkt voor wat ik moet doen?"
"O dat is deze."
"Okee, maar waarom heeft niemand dat tegen mij gezegd?"
"Dat zeg ik je nu toch?"
HP:... (met het gezicht van iemand die inwendig een diepe, diepe zucht slaakt).

Een aantal mensen die elkaars pad lijken te kruisen, op weg naar of van het station. Een geelblauwe NS trein is op een hoger gelegen spoor zichtbaar. Vanuit een trein gefotografeerd vliegtuig onder een wolkenlaag, die een verlicht cirkel lijkt in te vliegen. De cirkel is de op het raam gereflecteerde treinverlichting.

Een immense wolkenlucht boven een meer, met de over verderop met wat bebouwing en bomen, gezien wat vage reflectie gefotografeerd vanuit een trein of metro. Het logo van een sportclub op een paal, voor een sportveld, met op de achtergrond een windmolen, op de voorgrond een boom die een grote schaduw werpt over de berm.

PLAATS: Woensdagmiddag, 15:30, kantoortje HR.
PERSONAGES:HP, collega Monique.

HP is rustig aan het werk, alleen in het HR kantoortje. Ze neuriet wat.
Dan komt een stresserige Monique binnenvallen.
"Haiiii! Heb jij misschien die map 7C ergens gezien, van de orders? We kunnen 'm nergens vinden en we dachten dat..."
HP:"Nee, die heb ik niet gezien. Misschien weet iemand van boven het?"
Monique:"O nee, nou, dan zoeken we wel even verder."

Detail van riet en grassen in bloei, met rode aren en zacht lila bloemetjes. Een pak yoghurt in een grasveld.

Een donkerkleurig konijn in een grasveld. Een parkeerplaats met veel auto's, een bordje naar rechts verwijst naar Hockey Westerpark.

PLAATS: Donderdagmiddag, 16:00, kantoortuin.
PERSONAGES: HP, GC's.

HP gaat vanuit de HR-office waar ze nu werkt, naar de kantoortuin, om weer een stapel documenten te scannen. Terwijl ze aan komt lopen, horen we de GC's proberen zachter te praten:
"Ja, ik snap het best, dat ze het niet begrijpt, het is ook complete chaos."
Zodra HP in zicht komt, kijken een paar GC's schuldbewust, houden hun monden en gaan weer allemaal terug aan het werk. Niemand zegt wat.
HP: "Is er iets?" maar het blijft stil.
Na wat rondkijken zegt een collega dat er niets is, en alles gaat prima.

Een deel met bloeiende bermen met gele, bruine aren en witte bloemschermen. Een blauwgroene cirkel met in het midden een witte cirkel op het asfalt geschilderd, vlak naast de berm.

Grote keien gevangen in een kooiconstructie waarin door een leeg gedeelte een deel van een fietsenstalling zichtbaar is. Silhouetten van kantoorpanden , een paar auto's zijn nog zichtbaar, tegen een grote wolkenlucht.

PLAATS: Ene maandagochtend, het intranet.
PERSONAGES: Iedereen en niemand.

Een uurtje na binnenkomst verschijnt er een bericht van iemand van HR op het intranet. De vrijmibo van afgelopen vrijdag blijkt wat uit de hand te zijn gelopen. In de kantine staan veel legen drankflessen her en der, volle asbakken, gebroken glas, en.... er ligt een toegangspas bij, getuige de foto die in ieders face wordt geworpen. Of de eigenaar de pas even wil komen ophalen, en dan gelijk even wil komen uitleggen waarom er niet is opgeruimd.
Gelach, gebabbel en gefluister in alle hoeken en gaten.

Een roodbruin cortenstalen kunstwerk op een grasveld naast een fietspad. Het lijken een aantal cirkelende vormen die door elkaar lopen, circa 3 x 3 meter groot. Daarachter is een parkeerplaats met auto's zichtbaar, en een soort blauwwitte sportkeet met vlaggen. En bomen en gras. Een zeer klein voorwerpje dat lijkt op een slakkenhuisje, het is lichtgroen en geel, en het ligt op de stoep.

Een groene lantarenpaal met twee lampen op verschillend niveau, met daarachter een paar bomen die het hele beeld vullen, en de zon schijnt door de takken. Een deel van de grijze stoeptegelstoep, de donkerder grijze stoeprand met daarop een serviesscherf in wit met blauwe strepen en een klein stukje rood, en daarnaast een deel van het rode fietspad.

PLAATS: Vrijdagmiddag, 12:40, kantoortuin.
PERSONAGES: HP, een collega van boven, we noemen hem even Maurice.

HP zit rustig te werken achter haar laptop, er is verder niemand want iedereen is al gaan lunchen.
Maurice komt vanaf de trap binnen, en loopt rechtstreeks naar een kast met ordermappen. HP zegt hem gedag, hij schrikt en zegt ook gedag. Dan pakt hij een ordermap uit de kast en gaat daarmee weer naar boven.

Uitzicht vanuit een Knorporixraam, te zien is een sloot met aan deze kant wat gras en riet, en aan de overkant van het water een mooie boom op een supergroen grasveld, met aan weerszijden andere bomen, en daarachter iets dat op parkeerplaats lijkt, en lantaarnpalen. De lucht is grijs bewolkt. Een zwarte vogel (kauw, kraai?) op een gemaaid dorrig groen grasveld.

Een fietspad met een stoep, met rondom bomen en bosjes en gras en sloot. Hetzelfde pad, er fietst een man voorbij richting de horizon, die tezelfdertijd gepasseerd wordt door een rode Cata, waarvan de achterste helft nog zichtbaar is.

PLAATS: Maandagochtend, 11:00, de spreekkamer van een bedrijfsarts ergens in een woning in Dooddorp.
PERSONAGES: HP, de bedrijfsarts.

HP vertelt over haar problemen in het bedrijf, en dat ze van de stress en de nerveusiteit die daaruit voortkomen, lichamelijke klachten krijgt, die ze duidelijk beschrijft. De bedrijfsarts is erg begripvol, en geeft aan, dat dat heel logisch is, en dat het bij geen verandering mogelijk zelfs nog veel ernstigere lichamelijke gevolgen kan hebben. Hij stelt voor om met het bedrijf in gesprek te gaan, om te kijken of de laatste paar maanden van het contract kunnen worden gestopt, of dat HP die maanden ziek thuis kan blijven.

Iets dat een beetje lijkt op een opgeblazen, maar onregelmatig gevormd, wit ei, en waarschijnlijk een uitgeblust ballonnetje is, in de berm naast een grindpad. Twee zwanen, nog net zichtbaar in een wat verscholen sloot tussen het groene riet.

Twee grote blauwe silo's waarop staat: <i>HET</i> INSTROOIZAAD VOOR KUNSTGRAS. Een donker elektriciteitskastje met aan 1 zijde een poster waarop te lezen is: AFTER? KOMMUNE X RUIGOORD en de line-up; bovenop het kastje ligt een ongeschilde aardappel met een beetje een billenvorm.

PLAATS: Een dinsdagochtend, HR kamer.
PERSONAGES: HP en collega Serpentina.

Na een paar weken ziek, en een bedrijfsarts die had toegezegd zijn best voor haar te gaan doen, wordt HP ontboden bij HR. Een collega die ook altijd in de kantoortuin zit, neemt het om onduidelijke redenen over van HR. Er wordt HP een brief toegeschoven, waarin staat dat ze haar werk niet meer kan doen, en waarin ook duidelijk staat dat de bedrijfsarts adviseert om het contract in ziekte af te laten lopen. HP moet het ondertekenen, en doet dat dus.

- scene overgang! -

PLAATS: Een paar dagen later, bij HP thuis.
PERSONAGES: HP

HP krijgt post van Knorporix. De brief blijkt een aangepaste versie te zijn van bovenstaande. Opeens staat er bij vermeldt, dat de bedrijfsarts ook nog een andere optie had aangegeven, en dat Knorporix besluit dat advies op te volgen, namelijk: HP dient gewoon weer op het werk te verschijnen, en als zij dat niet doet, wordt haar loon ingehouden.

Weer een rood fietspad met daarnaast een stoep, lantaarnpalen en bomen, de lucht is grijsbewolkt, de fotograaf draagt een paraplu die bovenin beeld zichtbaar is, met het bindflapje dat daar bungelt. Beeld gemaakt vanuit de trein, de lange verlichte lampen gereflecteerd in het raam, het raam is nat van de regen, bomen buiten zijn vaag door de snelheid.

De overkapping van een stationshal van binnen gefotografeerd door een raam van metro of trein. Een omgevallen witbruine paddenstoel in een grasberm.

PLAATS: In het huis van HP.
PERSONAGES: HP, stemmen van mensen aan telefoons.

HP verwikkeld in vele telefoongesprekken. Iedereen wast de handen in onschuld.
HP checkt haar bankrekeningen en komt tot de conclusie, dat ze het nog net 3 maanden zal kunnen uithouden, tot haar contract beëindigd is, zonder loon.

Mooie roze bloemen met gele harten, en wat andere rozepaarsigheden in een stuk van een veld, met veel lange aren en andere groens op de achtergrond. Een station met kruisende perrons en dorogangen op verschillende niveau's, en een vrij prominente lantaarnpaal iets uit het midden. Aan weerszijden kantoren.

Een kalig bruingroen grasveld tussen twee kantoorgebouwen. Bij het linkse gebouw is een trap en branden twee lantaarnpalen. op de achtergrond zijn bosjes en bomen. Het is grijs bewolkt. Een vrouw van de zijkant gefotografeerd, zij staat op een verder leeg perron, omringd door blauwgrijze zuilen, verlicht door ronde inbouwspots in het plafond.

PLAATS: Dinsdag, 17:15, stationsperron.
PERSONAGES: HP, onbekende persoon.
HP wacht op de trein, moe en uitgeblust.
Ze kijkt om zich heen, de trein is verlaat en ze pakt haar telefoon om wat foto's te maken.
Dan ziet ze zichzelf staan.
Iemand met hetzelfde postuur, zelfde soort kleding, tas, haar... het is alsof ze in een spiegel kijkt, behalve dan dat de persoon in kwestie een kwartslag gedraaid staat, dat kan niet in een spiegel.
Even later komt de trein, ze stappen allebei in en verdwijnen.
De trein rijdt weg, het station is weer stil en leeg. EINDE. AFTITELING.

terug naar boven

over ★ index ★ theorie ★ webshop

Knorporix [scenario voor een documentaire]. [english]

© 2023 hannah celsius