Onheil

Dwaal naar waar de aandacht was
Verdwenen tussen de spleten van het dagelijks
Bestaan
Waar de Aarde wacht op ons.

Hier duistert alles naar méér
Naar krepserig de kruimels verloren laten
In het grote Goed waar het gespletene
Gedijt.

We kunnen niet wachten.

back to top