Stappen (10): Een trap naar het onbekende.

Trappen brengen je omhoog, of omlaag. Meestal is het vrij duidelijk waar je terecht komt, daarna. Heel af en toe heb je geen flauw idee wat er boven, of beneden, op je wacht.
Deze trap ligt er uitnodigend bij. Op het moment van fotograferen was het late herfst; ik kan me voorstellen dat het nu, in de late lente, het plaatje heel anders is: de bomen dragen dan veel meer loof, dus misschien is de trap dan niet meer zo zichtbaar, of waarschijnlijk alleen het eerste deel.

Bij deze wandeling had ik vantevoren al een route gepland, en daar wilde ik niet vanaf wijken. Ook was er al eerder op het pad een kleine situatie geweest, die mij de haren ten berge had doen rijzen: terwijl er niemand in de buurt was, en ik daar rustig liep, leek er opeens rechts van mij een monster op me af te springen in het kreupelhout. Een enorme roffel van bladeren en takken, en ik voelde letterlijk al mijn huidharen overeind schieten, maar ik zag niets en bleef stug doorlopen en doen alsof ik niets in de gaten had. Misschien was het slechts een kat geweest, of een grote vogel, of misschien zelfs een vos, die van mij was geschrokken.
Even verderop stonden een paar mannen in lieslaarzen ingewikkelde dingen te doen bij het water, ze lachten ergens om. Was het misschien een grap van één van hen geweest? Geen idee. Ik was wel blij toen ik twee andere wandelaars op het pad aan zag komen lopen. We zeiden elkaar vriendelijk gedag, en even later was er deze trap en maakte ik een foto. Ik twijfelde even: zal ik naar boven, maar ik wist niet waar ik uit zou komen, en de kans dat ik dan een heel eind om moest lopen was niet waar ik op dat moment behoefte aan had. Het was wel een hele mooie wandelroute, dus misschien moet ik maar weer eens terug, en dan kijken wat er daar boven op de berg te zien is.