Stappen (13): Zevenmijlstrap.

Sommige trappen hebben luie treden: ze zijn net te groot om met één stap per trede te beklimmen, en net te klein voor twee stappen. Het loopt ongemakkelijk, en iedere keer vraag ik me af wie ze bedacht heeft. Is het een soort gemiddelde, zodat het voor iedereen gewoon kut is, of is het alleen voor kleine en grote mensen handig, en moet de grote massa middelmatigen zich maar zien aan te passen. Is het een poldertrap?

Deze trap heeft vreemd hoge treden. Op de foto is het niet echt zichtbaar, maar vooral als je van boven naar beneden gaat, loopt het ongemakkelijk. Zet je één stap per tree, dan kan het zijn dat je kuitspieren hevig gaan protesteren. Zet je twee stappen per tree, dan voel je je een kleuter die voor het eerst de trap af mag zonder handje.

Nu verwacht u natuurlijk een verwijzing naar een precaire situatie, waarin ik het kan hebben over grote stappen, kleine stappen, giant leaps voor Joost mag weten wie of kaboutergetrippel in één of andere politieke arena. Maar ik ben moe, en voel me doelloos en heb weinig lust tot het zetten van welke stap dan ook, wat mijn vermoeidheid niet ten goede komt, en mijn lusteloosheid ook niet, en zo spin ik rond in een eindeloze cirkel van lamlendigheid, met hier en daar een opleving, en soms een idee van een lichtpuntje, ergens in ene verre verte.

We moeten het er maar mee doen, vandaag.