Het ziet er wat goor uit, maar op zich zou dit mensen wel kunnen uitnodigen gezamenlijk op de treden plaats te nemen, en er eens een goed gesprek te voeren. Je zult misschien wat harder moeten praten, want het geluid van de Wibautstraat ernaast kan hinderlijk zijn. Hoewel dat misschien alleen zo voor Mijne Dovigheid is.

En zo zouden we eens kunnen praten over voor- en achterkanten, lief gedrag aan de voorkant, naar doen aan de achterkant. We zouden het ook kunnen hebben over lelijkheid, en wat dat eigenlijk is. Of juist schoonheid: wat vind jij nou zo mooi aan mij? En ik aan jou? Is wat ik in je zie, hetzelfde als hoe je werkelijk bent? En is daar achter te komen? Hoe weten we van elkaar wie we zijn?

Het verkeer dendert voort. Een ambulance spoedt zich heen, of terug, en onze oren tuiten van het leven waar maar geen einde aan lijkt te komen. Totdat het te laat is natuurlijk, en de VVDPVVNSCBBB en alle andere scumbags der Aarde hun verwoestende fascistengedrochtheid verultimeerd over het eens zo gekoesterde leven hebben uitgestort, alles in beton gegoten en wat zijn ze blij met hun 130 op de snelwegen. Om maar een minisculiteitje te noemen van alles dat geruïneerd wordt, van de talloze mensenlevens op het gruwelijke spel.
De voorkant dan:



Je zou er zomaar in kunnen verdwijnen.