Vandaaggedachten (1) - 2017
Vandaag (1)
Schraapte ik wat nieuws van de straat
Dat Winter Banana een groot onderzoeksteam heeft dat lekkers opspoort
Dat een man met 96 identiteiten is aangehouden
Dat de taser het vaakst gebruikt wordt in D9-101
Dat kinderen extra flesjes water krijgen
OF
Het bos in gaan met hun docent
EN
Dat de egels wanhopig worden.
Vandaag (2)
Ging ik kort door de bocht
Rond het kantelpunt
Waar ook zwaartekracht worstelt met redenen
Om het zijn.
Waar gebouwen zwaar voorover leunden
Om me te vertellen
Aan welke kant van weemoed
De vitrage hangt.
Waar mensen met deuren slaan.
De spanning stijgt.
Bloed vloeit.
Bier.
Vandaag (3)
Volg ik de kabels
Mast na mast na mast
Tussen huizen, bossen
De stalen kolossen
Uit de klei de hemel in
Waar onweer dreigt.
Wie is er eerder thuis?
Vandaag (4)
Repareerde ik scheuren.
Streek de vouwen glad.
Ik las dat een ziel op drie manieren vernietigd kan worden.
En dacht aan mijn hart dat nog klopt.
Mijn gevoel dat nog voelt.
Mijn verstand dat nog denkt.
Dat het leven geen wandeling over een veld is.
Geen bloemenweide.
Meer een doodgereden hert.
Wist je dat vouwen een geheugen hebben?
Vandaag (5)
Zag ik een foto van twee naakte mensen
In erotisch bedoelde setting.
Ik vroeg me af naar welke diersoort ik staarde.
De vlezige tentakels
Het schaambeen
Schedels met bedenkelijke grijze massa.
Om niet te vergeten, dit:
“Mens.
IUCN-status: Niet bedreigd (2008).
Fossiel voorkomen: Midden Pleistoceen tot heden.
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren)
Stam: Chordata (Chordadieren)
Klasse: Mammalia (Zoogdieren)
Orde: Primates (Primaten)
Familie: Hominidae (Mensachtigen)
Geslacht: Homo (Mensen)
Soort
Homo sapiens (Linnaeus, 1758).”*
*bron: Wikipedia, 2017
Vandaag (6)
Al die zwervende harten
zo rakelings
om het maar niet te hebben over de faliekante missers
en allemaal wachten op de inslag
om het vervolgens te verknallen
wat nou vuurwerk
ik wil muziek
Vandaag (7)
In hangovermodus
en dus ruim de tijd om te denken over de vraag
van Caveman
Of ik een babe ben.
Gisteren wees een jongen zijn vrienden
op mijn voorbijkomen:
“Soooo, kanonne!”
Met m’n tieten kan ik niet schieten maar
FYI: een handzame cup C.
Dus ja.
Men zegt van alles als ik langs loop.
Mooie benen, lekker wijf, lekker lijf, mooi wijf, niks voor jou?, zelfs met een zak over d’r kop hang ik ‘m er nog niet in, Hee kijk daar nou Hollands glorie! vet haar… Te oud man, ja maar wel damn sexy, heb je zin in m’n frikanDEL? hoerrr! Heeeeeeeej hallooooooooooooo schatje! hee hallo schatje ik duik er zo nog even in kom je naast me liggen, je ziet er niet uit, WOW! die vrouw is vies man ik zeg je! Hee kijk, daar loopt Betty Boop. Halloooo! (als ik niets terugzeg: lelijk kutwijf met je zure kop).
Hee babe!
Dus ja.
Sommige mannen worden zenuwachtig
als ik in de buurt ben.
Sommige vrouwen ook.
Soms word ik zelfs zenuwachtig van mezelf.
Sterker nog: ik heb seks met mezelf.
En in principe heb ik alleen seks met babes natuurlijk.
Dus ja.
Sommige mannen proberen me te bepiemelen in de metro.
Staren me aan.
Gaan niet opzij als ik er langs moet, want het geilt ze op als ik er om moet vragen.
Dus ja.
Collega’s maken kutopmerkingen over mijn uiterlijk.
Dus nee.
Wel gluren ze naar m’n kont, m’n tieten en m’n benen.
Dus ja.
En wat vind dat lekkere dichterke er zelf van?
Tja.
Vandaag (8)
In deze overkill aan alles waar we roeien zonder riemen
zonder slaap
We worden wakker van de stilte van die klote kouwe kilte
Maar we waren nooit een dag alleen.
Vandaag (9)
Krieperige mieren kruipen door de kieren van het bestaan
En doen hun werk.
Wie teert de daken
Wie bakt het brood
Wie vangt er vissen
Wie gaat er dood.
En wie trekt de kuierlatten aan.
Vandaag (10)
Waar beeld en tekst collide, de beestjes hide
En ik met de gebakken peren
Wat valt er te leren
Van de kuts en kots, de ruts en de rots?
Idee wanneer de wereld valt,
Denk dat je lacht
Maar ik weet dat je lalt
Je lult
Ten voeten uit
En je blik op oneindig
Denk dat je geinig
Maar nee
Ik ga je voelen
In mijn portemonnaie.
Mijn draagzak jouw schootwrak
Waar ik nooit hoop te zijn
Je gedachten een schroothoop
met teveel pijn.
Vandaag (11)
Verloor ik een talisman,
Mijn relatieve onverstoorbaarheid,
Evenveel vocht als dat ik opnam,
Een aantal drollen,
En een druif.
In mijn brievenbus vond ik een blauwe envelop,
En een boterham met cervelaat.
“Een perfecte cirkel. Een perfecte cirkel.
Fout. Fout. Fout.” *
(* Vertaald citaat uit ‘So falls the world’ van Ulver)
Vandaag (12)
Droomde ik dat ik bier tapte.
Het glas wilde maar niet vol raken
En ik moest opschieten
Want Caveman zou een bestelling komen brengen.
Ik schrok wakker van de deurbel
Vloog naar de deur
En hoorde het elektronische piepje van de postbodeapp.
Nu denk ik nadrukkelijk niet aan de teksten van Barco Insanto.
Ik denk aan kersen, magnums (alle varianten, ook die van staal en glas).
Ik denk aan de lippen en ogen van Thom Bartliez
Ik zie de ogen van Treinmeisje
Die mij ooit verleidde via het raam
Maar door een spoordrama
Verloren we elkaar.
Soms vind ik haar even terug
In het voorbijgaan
Of opeens naast me
Terwijl ik opging in muziek
Zat zij verscholen achter haar lange haar
Verstopt in haar smartphone
Contactloos.
Vandaag (13)
Om te beginnen waar ik gisteren eindigde:
Contactloos.
De wandcontactdoos.
Het zou zo simpel
Maar er kan van alles mis.
Een stekker die niet past.
Bedrading gebroken.
Fitting die niet fit.
Peertje kapot.
Stroomstoring.
Kortsluiting.
Drama.
Vandaag (14)
Werken.
Muziek terwijl ik werk.
Om niet te horen.
Wachten.
Schrijven terwijl ik wacht.
Om de tijd te vergezellen richting afspraak.
Praten.
Om het geschrevene onder woorden te brengen.
Ondertussen tikt het token
In mij.
Vandaag (15)
Zou dit dubieuze forensenleven
Samenvatbaar
Te behappen zijn
Dan zo:
Met je ogen soort van dicht
Tot het einde der tijden
In treinen trams en metro’s door te brengen.
Geuren te ruiken
Wezens te aanschouwen
Waarvan je niet wist dat die bestonden.
Flarden van teksten aan flarden
Het gepiep gekreun en geknars der reizende mens
Is oorverdovend.
Verrassingen in overvloed
Als je je ogen iets meer open doet
Regent het inkijkjes in bustehaltes en bilpartijen.
Ook als je dat niet wilt.
Hoera voor het OV!
Kniel na het uitstappen en lik de rails!
Vandaag (16)
Vroeg door een stille straat
Raakte een zacht ruisen mijn hart
Op een armlengte op links
De vleugelslag van een meeuw.
-rewind: het veren lichaam
een paar seconden samen in slow motion
ik dacht aan jou
in mij-
Honderden koppen snelden aan mij voorbij vandaag
Moord
Seks
Mooie vrouwen
Bezoedelde namen
Intriges
Oorlog
En een heleboel rampen.
-rewind: de meeuw
en dan dacht ik aan jou-
Op de weg terug
Out of the blue gekust door een vlinder
Die mijn hoofd gebruikte als springplank
Naar haar toekomst.
Word ik morgen wakker als rups
Komt de meeuw me halen.
-rewind: heel even in slow motion
denk ik nog aan jou
in mij-
Vandaag (17)
In mij.
Zoals het anders had kunnen zijn.
Liefhebbers met een repertoire
Grenzend aan het onmogelijke.
Gedachtenhulzen in spiegelbeeld
Op zoek naar de juiste hoek.
Geruisloze leegte
Laat dreunen na.
Schenk mij al je wonden.
Schijt op mij.
Weet dat ik wacht.
luistertip voor erbij : Emptiness - Not for music
Vandaag (18)
Waar was ik gebleven?
In mijn tenue
Van waar je bent @
Ik weet niet hoe je zegt het
Alles wat ik heb slecht
Daarom.
Voel niet hoe ik doe
Sta niet op
Denk niet na
Weet niet beter
Geloof alles wat ze zeggen
Waarom.
Vandaag (19)
MENSENVLEES!
Vreemde blauwe plekken..
Was ik ontvoerd vannacht?
Lichamen sculpturen vlees
Als roze marsepein
In lappen gedrapeerd over botten
Van hout.
Duistere beelden fluisteren moed in:
Drink die woorden
Maak foto’s van jezelf
En kus ze.
Kus alles.
Vandaag (20)
Een man zei: Jij bent Strøhl (hij wees naar mijn t-shirt)
Was het een vraag of een constatering?
Ik zei: Ik ben dolend.
Hij lachte schaapachtig.
Even voelde ik me vrij van alles
Maar niet van mezelf
Gelukkig.
Ik houd mij vast
Soms iets te strak misschien
Uit angst mezelf weer te verliezen.
En als je jezelf ooit verloren bent
Dan weet je
Dat wil je nooit meer.
(kijktip: de supergeweldige grootformaat behoorlijk duistere houtskooltekeningen van Stephan Reisig)
Vandaag (21)
Kreeg ik les.
Over het lange, dorre pad van geduld
Sleepte Wraak zich voort
Met een verduisterd hart.
Zijn stappen zelfverzekerd.
Zijn blik ondoorgrondelijk.
Weinig woorden, zijn vurige woede.
Zijn scenario met maar één uitgang
Voor het bloed dat kookt.
Ik scherpte mijn pen.
(Mulder zag The fury of a patient man, kijktip voor bij dit gedicht)
Vandaag (22)
Denk ik aan jou.
En jou.
Ja, ook aan jou.
Aan jullie allemaal.
Maar alleen vandaag.
Vandaag (23)
Niemand.
En weer
In de houten kamer
Krimpt de deur.
Fout. Fout. Fout.
Verander je perspectief.
Alleen.
En weer
In de houten kamer
Ben ik groot geworden.
Het ruwe oppervlak
Van het vurenhout
Schuurt
Als een tweede huid.
Bescherm mij.
Lever mij niet uit.
(muziek hierbij: In her darkest hour / DOOL)
Vandaag (24)
Zonder zinnen
Geen lava
En zonder lava
Niet de rots
Zonder steen
Geen gedonder
Geen gedoe
Maar ook geen trots.
Vandaag (25)
Was het gisteren
Gepreoccupeerd met van alles
En nog wat
Pixelneuken
Letterfucken
Maar
Als je dit leest
Ben ik even schijten.
Vandaag (26)
O ja.
Geen zin.
Strofes toch.
Die er niet zouden zijn
Als ik de moeite niet had genomen
U van dienst te zijn.
Vandaag (27)
Zag ik seks op internet.
Ging ik 2x bij iemand langs die er niet was.
Ontdekte ik in een winkel een rijentruc van Italiaanse toeristen.
Las ik een longread over Al Jazeera Arabisch.
Telde ik alle keren dat ik ooit verliefd ben geweest.
Keek ik meerdere keren in de spiegel.
Waste ik mijn haar met een nieuwe shampoo.
At ik muesli met kersen en appel, druiven, rookworst en salade, en dronk ik water, karnemelk en thee.
Dacht ik aan leuke dingen en kutdingen.
Deed ik 3x een wens.
Keek ik naar Trainwreck en Taboo.
Peinsde ik over dit gedicht.
Schreef het dan toch maar zoals het nu is.
Ging ik slapen. Denk ik.
Vandaag (28)
Had ik geslapen? Een lone wolf
Ergens op een balkon
Riep donkere schaduwen
Over mijn dromen.
Meestal ben ik op zoek.
Dwalend door onbegrijpelijke stations
Overwoekerde stegen
Bizarre flats met flippende liften
Tragische hotelkamers
In op hol geslagen treinstellen
Waar iedereen uit verdwijnt behalve ik
Of poltergeistig rondtollend om mijn as
In een hoek van de kamer.
Vandaag was ik opeens ergens thuis
In lakens armen kussen
En wilde nooit meer wakker worden.
Vandaag (29)
Ergens in het ochtendvroeg
Las ik PLAK & CRY.
Story of my life.
Vandaag (30)
Kruisten onze blikken in de periferie
Twee werelden parallel
Met dertig meter daartussen.
Baarddude als bijzit in een open sportwagen
Mijn seinen in een trein langszij
Deed je omdraaien en je maat
Kon niet kijken want hij reed.
Drie tellen liefde
En weg.
Mooier dan dit kan het niet worden.
Eindnoot:
En zo kwam er na een maand vandaaggedichten alweer een einde aan. Het bleek een vrij hachelijke onderneming. Het werd wel erg persoonlijk, alsof er -door iedere dag 'gedwongen' een gedicht te schrijven- geen filter was, wat blijkbaar gewoonlijk, als je er een tijdje langer over doet, wel is (?).
Ik merkte ook, dat ik eerder de neiging kreeg om een verhaal(tje) te vertellen, en de dichtvorm werd daarbij een soort knellend keurslijfje misschien. Maar dat geeft niet.
