Vandaag 7:1: Verleden tijd

Levens in tijdsverschil
opgelost in zinnen, documenten als
breekijzers van geschiedenis,
fragmenten van onmacht
en al zijn we vaag verbonden
langs lange lijnen
zoek ik je.

Vandaag 7:2: Beladen

Bezocht door een traumadroom
waarin alle vluchtwegen
volgestouwd met keramiek:
vazen, paashazen...
alle kleuren pastel
in roerloze opstand
tegen mijn zere been, het
gekantelde terugtrapbrein
had er weer een visueel spektakel van gemaakt.

Iedereen was er acteur.

Vandaag 7:3: Genoteerd

Een leven in woorden elders
Die hun betekenis vonden
En hier
In mijn notitieboekje
Herdacht.

Vandaag 7:4: Aan De Bijna Volle Maan

Raammaan
Door de vitrage
Raak me aan

Zal ik terug lichten
Met de schemerlamp
Op half tien

Dan verschijn ik
In jou
En verdwijn jij in mij
Misschien.

Vandaag 7:5: Ochtendlicht

3 vogels om kwart voor zes
Van links naar rechts
En terwijl ik wachtte op de boodschappen
De luxe van een hermetisch afgesloten leven
Overdenkend
En waarom alles naar rechts draait
Terwijl we links nodig hebben.

terug naar boven

Vandaag 7:6: Kosmos

Een ochtendwandeling met hoog hipstergehalte
en oogcontacten,
die kosmische botsingen
binnen een tijdloze ruimte van nieuwsgierigheid
en verlangen
waar je niet altijd op zit te wachten
tijdens het reorganiseren van wat uit de hand
gelopen kluizenaarsgedachten.

Vandaag 7:7: Hier en daar een bui

Zonnig wuiven de gedachten de stofjes
in de lucht
weg van dadendrang en onvermogen.
Blijf nog maar even liggen.

Maar je wilt en je moet en
je zult
vandaag als altijd
op je hoede en toch altijd weer
de teleurstelling.

Weer een week voorbij
in een soms te eindeloze rij.

Vandaag 7:8: Flatdroom

Vreemde dromen van in flatgebouwen zijn
waar ik nooit meer wilde zijn,
en nu dan toch opeens weer wel.

Was het om terug te gaan in de tijd,
of om stil te staan
bij het feit dat ik toen toch ook deed,
net zoals nu,
wat ik dacht
dat het beste was.

En dat je, ook al zou je terug kunnen gaan in de tijd,
het nooit kunt veranderen,
want toen was dat het beste
dat je kon doen.

Vandaag 7:9: "geschrokken"

Veranderingen als multi rekbaar
begrijpen we het goed
dat hier waar de lagen liggen
de onderkant
verwaarloosd
de rest
verguist?

Vandaag 7:10: Vermanteld

De dag begon met een tegemoetkomende scheldkanonnade
die niet voor mij bedoeld was
gelukkig
was een opvolgende boos blaffende hond te paaien,
een nerveuze ekster staarde me aan.

Er bleef alleen het mysterie,
waarom van de mensen niemand me zag
gaan.

Vandaag 7:11: Sopsmuk

Een saluutschoten machtsvertoon
en even waande ik me toehoorder
van een zeeslag
en zag de bleke toekomst
in sneue rookpluimen opsmuk
verloren.

Vandaag 7:12: Paniekkamer.

Paniek want ik voelde me vastzitten in mijn hoofd, altijd alleen met die gedachtenstroom,
en ik wilde het uit kunnen zetten en zo
dacht ik aan mediteren,
gewikkeld in een dikke deken
in een glooiend landschap
of een grote tuin.
Ja een tuin,
een tuin!
Maar ik heb geen tuin moeder,
en ik dacht aan Wim de Bie,
die ooit aanbood dat hij iedereen die linkte met hem op Linkedin
zou accepteren en zo geschiedde:
we waren gelinked op Linkedin
en het sloeg nergens op,
maar het was wel leuk
hoewel we er niets van merkten.

Mijn leven is een aaneenschakeling
van dingen die nergens op slaan,
en soms zijn ze leuk,
noodzakelijk waarschijnlijk nooit.
Ik ben als een wild paard op een schaakbord
in de hoop nooit mat
sta ik het met de onregelmatigheid
van een op hol geslagen staartklok.

Bim-bammmm bammmmmmmmm
Bim-bammmm kggggrrrrrkrrr...

Een paar nachten geleden droomde ik,
dat ik een klokkenluider was,
en om die reden in een opvanghuis moest schuilen.
Eenmaal daar,
wist ik eigenlijk niet meer welke klok ik geluid had,
wat zat er in dat klepelen?
Het enige dat mij nog interesseerde was
het interieur:
een stoffige sofa onbereikbaar achter
een onzichtbare deur,
de enige weg was via een klein raam
en dus
bleef ik ernaar kijken:
het raam
de sofa
de grand foulard
en daarachter nog een raam,
waardoor een vrouw naar binnen keek en riep:
Is daar iemand? Hallo?
Wie is daar?
Hallo?
en ik me stil onzichtbaar hield.

Vandaag 7:13: Handelswaar.

Het was donderdonderdag
zonder donderslag
maar ook zonder lancering
en de dag denderde gewoon voort
over onze hoofden
werd er gewoon weer geneuzeld
over proportionaliteitsbeginselen
en de politieke werkelijkheid.

De werkelijkheid:
de wereld laat ons achter.

terug naar boven

Vandaag 7:14: Mijn 60 jarig huisvuiljubileum.

We hebben ons omringd.

Even in de stilteluwte van de zondagochtend
gelaten weemoed,
een verregend tapijt,
geplet leven in een onnatuurlijke houding
gestorven
van verveling.

We leven in toekomstvuilnis.

De fotograaf richt zijn lens,
zijn passie bevredigend
rondkijken
langs omlijnd stadsleven,
treurig glanzend verleden tijd:
een verkleumde leunstoel achter drie
bloedende matrassen,
verlept karton lusteloos tussen verloren
brokken piepschuim, vellen
plastic.

Is er geen grens bereikt?
Kunnen we nog terug?

Kan ik nog terug?

Vandaag 7:15: Om de zon.

Tijdtransacties zoals in
ik een beetje meer dan jij,
terwijl het er alleen om gaat
dat je hoger of lager bent
in de dampkring
vergeten
blijf je toch.

Ik stel voor dat we allemaal
in één groteske raket
deze wereld verlaten.

Dat de dieren ons uitzwaaien,
de planten onze materie overgroeien
met die van hun,
en vergroend draait de Aarde
tevreden
om haar as
om de Zon,
de Zon,
de Zon.

terug naar boven

 

Vandaag 6:13: Dagen meten

Morgen een jaar geleden
was het vandaag
en toch voelt vandaag
als de dag na morgen een jaar geleden

Vandaag 6:14: Fort Europa

Muren met openingen.
Muren.
Met openingen.
Ik staar naar het schermpje van mijn telefoon.
Mark Rutte.
Muren met openingen.
Muren.
Met openingen.

Muren.
Met openingen.
Muren.
Mark Rutte.
Mark Muren.
Met openingen.
Maar Muren, met openingen.

Okee, ik houd er nu over op.
Denk ik.



Muren met openingen.
Muren.
Met openingen.

terug naar boven

 

Vandaag 5:2: Wangedachten in tijden van corona

Wandel het streetview-leven door de straten van mijn wanbestaan
waar ik alles had willen geven,
alles.

Het zou een boek kunnen zijn, deze pakhuisconstructie
van radeloos verlangen en
gestapelde participatiepogingen.

Een stripboek dan wel, met plaatjes van filantropen
tussen systeemwandjes en spatschermen,
en ik, de bitterbal.

Vandaag 5:4: Zondergaan

Zoveel ondergaande zonnen,
en ze toch altijd weer op zien komen.

How do you mend een gebroken hart,
als het toch iedere dag weer
opnieuw in stukken valt.

Vandaag 5:5: Warum!?

Genoeglijk opgebroken
Dagen die de realiteitszin
Moeten behagen
Terwijl
Alle vragen
Me nog steeds belagen

Vandaag 5:6: Wolkenblugt

ik kijk de oude wolken na
bij iedere een andere dag
een vergane tijd

en ik wil terug
terug naar
laag over laag over lagen vervagen
alles wat daar achter lag
kwijt gevonden

ik was al verloren
voor ik begon

Vandaag 5:10

Een mogelijk onleesbaar boek
de titel
waarvan ik al jaren droom
een verlangend vrezen
om daar te zijn
een huis om te blijven
een eeuwige ruimte met deuren en kamers
en een buitenom

Ik loop de trap op en zie mezelf
door de velden
langs een pad
waarvan ik weet dat het alles wist
en toch
toch is het mij bekender
dan ik.

Vandaag 5:11

Papier met beeldpunten
Lagen kleur over glans
Over vel over been
Ik was het zo
Vergeten.

Had ik maar
Wanneer en dat toen
Die keer
We kunnen niet meer terug.

En waarschijnlijk
Als het over moest
Zou er weer iets anders
Missen.

Vandaag 5:14: Lichthuis

Hoe snel het donkert, net niet vergeten,
Niet vergeten
Om de lichten te ontsteken
En ik ontvlam de aarde
Van jouw voetstappen
Van weten dat je daar, ergens,
Daarbinnen bent,
Net niet vergeten,
Niet vergeten.

Vandaag 5:19

Gaan waar brutaal
Niemand genoeg gaat
En we blijven tellen tot één van
Ons
[               ]
En alles even stil staat
Om opnieuw te beginnen
Aan een eeuwenoud jaar
Met hernieuwd fluiten
En bruine bronnen
Overgoten geschiedenis
In de toekomst van vandaag.

Vandaag 5:24: In de aanbieding

Voilà, mijn hoofd!
Wilt u er een tasje bij, of gaat het zo mee?
Vergeet u ook de bijsluiter niet.
En hier is de weekendbijlage.

terug naar boven

 

Vandaag 4:3: Coördinatiepunt Mededogen

Waar raakte je precies
Verloren
Begon het kwijnen
Tussen de business as usual
Of verdween je al jaren geleden
In jargon?

Ik zou je graag volgen
Maar je gordijnen zijn altijd dicht
En de deur is weggemetseld
Achter een inmiddels opgeheven bushalte.

Vandaag 4:6: Altijd mist

Ik ben altijd
Snel verdwaald in wolken
Laag bij de grond
Gesneden
Zonder tong
Verloren toen ik jong
En het verlangen zit nog daar
Waar de zon
Waar ik vandaan kom
Zo ver weg
En toch zo in mij

Vandaag 4:10: Geen woord

Ik kan het dromen in duizend dromen
En iedere keer ergens aan het eind mijn adem verliezen

Vertellen tijdens een zoveelste glas
Net als we zouden moeten gaan slapen

Ik zou het kunnen schrijven in vele dikke delen
Van het boek Manmanman

Maar vandaag geen woord.

Vandaag 4:12: Het hart, altijd het hart

Uitgesponnen
Tussen de regels
Ergens achter je ogen
Zag ik niet precies
Daar
Een hart.



Van steen.

terug naar boven

 

Vandaag 3:1: Holte

Al de pijn beschikbaar
In een gedachtengoed
Verworven door bonkend stilzwijgen

Een constante geluidloosheid die uitéén valt
In stinkende fragmenten
Die we later kunnen terugkijken

Maar waar niemand naar omkijkt

Vandaag 3:2: Middaghumeur

Terwijl mijn middaghumeur mijn zondagsloffen
Vermaalde tot kille grasklompen die geen zoden
Aan de zeikdijk zetten maar
O zo goed geworpen konden gaan worden
Naar hoofden die zich Hoofden noemen
Maar nog lager dan onze voeten
Op deze schier oneindig miserabel
Woedende Aardkloot

Terwijl dat allemaal,
En dan ik ergens op een bureaustoel.

Je bedenkt het niet.

Vandaag 3:3: Een overzeeliefde getatoeeerd in bom-emojis

De mensen die het zich kunnen veroorloven
Niet zoveel met het verleden bezig te zijn

Zijn niet
De 30.000 die verdwenen
of hun Dwaze Moeders
De 20.000 overledenen
De 59 kinderen
De duizenden gebroken levens

Maar zaag vooral door over hoe vreselijk het was
Dat vader niet bij de bruiloft mocht.

De vogels tjirpen wel,
En de wereld draait door

Vandaag 3:4: Situatieschets

Starend naar een witte muur
Een leeg wit scherm
Van een digitale kantoortoepassing
En een eveneens leeg A4’tje.

Dan is een totaal ongewisse toekomst
Toch ook geen ramp.

Vandaag 3:5, over gisteren

Er was een plan
Maar ergens ging het mis
Sloeg er een glitch dwars door de voorruit
Een eindig weiland in
Een drassige wereld.

Hoe adequaat het politieapparaat
Als het om het verdedigen van de economie gaat.

Aan de andere kant van de afzetting
Schuifelt het gewone leven langzaam verder
Tussen bruut overheidsgeweld en
Miljoenen voor de Gouden Plee
Van de Nederland BV.

Vandaag 3:6: Anderkans

Een brok verzachting aan de
Anderkant
Niet het dralen maar het wachten
Waard
Al is het maar om de zon voor te zijn
Schaduwen lang en stuitend verholen
Onbehagelijk
Onbekend.

Vandaag 3:7: Wojo

Geen ene mojo vandaag.
Of het moet die ene zijn,
Die met een zak wokkels
En rode wijn.

Vandaag 3:8: Hermetische Ordening

Een man vroeg per ongeluk een
Omgevingsverdunning aan
En haalde daarmee de krant
Maar net niet de maan.

terug naar boven

Vandaag 3:9: Toen de terrassen weer open gingen

Iets zó vergeten zijn
Totdat het zich in je gezicht
Krabt en een weg baant tussen de horizon
En alle lijnen daaraan
Parallel.

Daar waar de kus nog brandt.

Even vloeibaar als kaarsvet nu
-----De dagen langer
-----De nachten niet
-----De uren bedwongen
Moeten in gulden regels.

Houvast blaffen tegen onzichtbare muren
Die vorm van alles willen kwijtschelden
En dan toch in de boekenkast
Staan.

Die stilte op de eeuwige plank voelen.

Stofdeeltjes in banen licht.

Alleen dat.

Vandaag 3:10:Wensdenken met vogels

Stad door de stenen, de voegen,
De golven, hoe de boten door het water klieven,
En de vogels, al die vogels!

Het is alsof ze ergens vanachter je hoofd,
Vanuit je kraag
Je mouwen of je jaszak,
Misschien zelfs uit je broekspijpen,
Tevoorschijn vliegen om je te omcirkelen
Als het middelpunt der Aarde,
Daar waar het allemaal om te doen is,
Al zijn het slechts kruimels.
En zodra je dat denkt,
Dat moment,
Dat verlangen naar vogelvriendschap
Bijna overgaat in denken dat het echt zo is,
Poepen ze op je hoofd,
En vliegen krijsend weg,
Ver voorbij je horizon.

Vandaag 3:11: Echokamer

Ontelbaar zuchtend
World wide web
In alle talen
Zeven kleuren
Smachtsmart

Vandaag 3:12: Stuurloos

Waren de weersomstandigheden
Naar wens
Was dit de juiste slingerhoek
Om niet op drift
Ter land
Ter zee
In de lucht te geraken.

Waar brachten al deze slagen
Mijn dagen
Wanneer
In welke aflevering
Komt alles weer goed
Papa.

Vandaag 3:13: Azijn

Ons boodschappenlijstje voor vandaag
Zou moeten zijn:
Nooit kritiekloos en
Een liter
Schoonmaakazijn.

Vandaag 3:14: Alle Pijnstilling Van De Wereld Stilt Niet Alle Pijn

Paracetamol.
Acetylsalicylzuur, Ibuprofen,
Naproxen, Diclofenac.

Codeïne, Tramadol,
Morfine.
Fentanyl, Oxycodon.

Buprenorfine.

Methadon.

Vandaag 3:15:Vijverlevenverlangen (bij GT 359, niet meer verkrijgbaar)

Ruim baan! voor stilte
Spoken
Vragen misschien
Hoe je mee kan gaan
In onderwatertaferelen
Met kikkers en karpers
En katten die aan de haal gaan met de vijverplanten:
Een kletsnat spoor dat altijd leidt naar de achterburen.
Sparen misschien
Alsof in zwitserlevengevangen
Waanideëen
Het gras ook maar iets groener doen groeien,
Behalve aan de overkant.
Dan het bewegen
Maar tot het water komt
Naar de zonsondergang.

terug naar boven

Vandaag 3:17: DAAR waar alles wel is (bij GT 362, nog verkrijgbaar op aanvraag)

[ image ID:
gewandeld en verloren
geweest
is geworden wat
het is
maar niet
HIER ]

Vandaag 3:18: Complex

We gaan het helemaal anders
Dan de weg kwijt
Ik weet niet man
Je flexheid
Kijk naar de straat en volg
De strepen
Lauwer je haat
Dan komt het je
Na
Achteraan
Sluit je deur
Achter je
Houd je hoofd in de koelte
Van een ijskoud
Biertje
Wacht te lang
En het leven
Ontsiert je.

Vandaag 3:19: Straatruis

Hoe de formule
Regelmaat
In vluchten
De chaos van een duistere toekomst
Niet in de weg staat.

Gehoord van een overvliegende reiger.

Vandaag 3:20: Struif

Geruchtloos eieren kleine dagen
Langs een onmetelijke tijdlijn
Van licht gezouten ongenoegen.

Volblazen schetteren de kanalen
Leegte
In mijn huiveringen,
De kerven van weleer
Dienen zich aan,
Steeds weer.

In dit schilderij
Stillevend
Mijn lijnen passen.

Alleen een oor tegen de muur
hoort het zachte krassen.

Vandaag 3:21: Kleurbulentie

Zacht goud, dan roze
Koper - heel even
Bijna rozerood.
.
Het bedonkert me, het wegglijden van de zon,
Het zand dat net nog warm
En nu al koelte sponst,
Die snelheid van al dat licht.
.
Zullen mijn wijzers nog
Gloedvolle jaren vatten.

terug naar boven

Vandaag 3:22: Wandeling

Alle plannen in één hoofd,
Een roadmap vol wonderen
Die mijn wereld
Maar niet uit.

Alsof ik mag plukken
Uit de oneindige bolhoop,
De sterrenvlek
Ergens in het perifere zien
Verschijnen,
Een soort dageraad.

Iets dat zou moeten dagen.

Wachten, spreken,
En dan alles weer vergeten,
Zwatelen langs oeverloos gedenken.
Doen.

Doen.

 

Vandaag 2:1

Soft rime waarvan foto's
Die niet de mijne zijn
Maar dat ik dacht aan zachte rijm
Terwijl dit rijp zou moeten zijn.

Vandaag 2:2

Stretch je blik eens door de gaten
Van de guurstructuur en
Aanschouw de architecten
Rondom de eerste steen.
CHAMPAGNE! CHAMPAGNE!
Verheugt de meute zich
Onderwijl verzuipend in een zee van pannenbier.

Vandaag 2:3

Circulerend tussen lagen
Lucht
Breder dan grenzeloos
Beleefd
Gevangen in gebaren
Bekeken worden tot het tastbaar wordt
En donker.

Vandaag 2:4

Zachte specht
Zing luider, vogel
Zoals in mijn hoofd
Het Zoemen
Zich ophoopt tot onoverwinnelijke leegte
Zo'n sprookje waarin je zelf de wolf blijkt
Zonder grootmoeder
Zonder mantel
Zonder tanden.

terug naar boven

Vandaag 2:5

Alsof het niet te zien was
De dagen van alles
Ontdaan
Embedded zolang het goed ging
Verstopt
Zoals nu.

Vandaag 2:6

Bestanden lang
Zaten we aan tafels
Tussen gangen
Waarden woorden
Fluisterden flessen
Aten argusogen
Wat we sliepen
En het linnen werd nooit meer wit.

Vandaag 2:9

Leunstoelen, tapijt,
Een kachel die het al jaren geleden begaf,
En drie doosjes tandenstokers
Waarvan één bijna leeg.

Een astronaut vaart wel
Bij zekerheden.

We herlezen de verjaarde scheurkalender
Op het toilet
In een stroom van Naamloze Notities
Verlaat onze kennis het gebouw.

Onbehagen fluistert rond.

Vandaag 2:10

Mag ik nog wat van dat overzichtseffect?
De kassa rinkelt NEE.

Doorzichtkundig gezien
Zouden we ook zonder kunnen.
Gewoon luchtledig zijn,
Onbestaan.

Het zou beter zijn.

Vandaag 2:11

Overliefde woordbeslag
Ik had gewild dat ik u haten mag

Vandaag 2:12

Een hart dat zich niet dwingen laat
Gevangen in frames
Tussen romantische brokstukken en gemeenplaatsen
Op elke evenslag
Klassieke revolverhelden in designer blikkend
Gespannen schaduwkaken
Met de onlach van het verleden.

Vandaag 2:13

In je omhelzing
Waterdicht ik
Je ogen verlicht
Als ik eens wist
Ik in die mist
Waar aan de rand
Zich het weten kant
Ik lieg je niet
Maar verdwijn.

Vandaag 2:14

Het dreunen door gitzwarte Aarde
En dat het daarmee klaar was.
Maar dat het slechts verbleef in de dubbele bodem.
De openbare wisseling van haatgedaanten
Verkwanselt voor gezelligheid.
Het kent geen tijd.

Sta op.

Vandaag 2:15

Rigoreuze uitschakeling
Kan nooit de bedoeling zijn
Van allesoverheersende geurkaarsen.

Maar misschien
Moet je ze niet in je oren steken.

terug naar boven

Vandaag 2:16

Volgelijken zonder vragen
Of ze niet stellen
Verongelijkelijk
En armzielig.

Draalbelasten zonder weerga
Of er niet van weten willen
Bedroevendrassig
En struikelvallend.

Klampstatig zonder dromen
Of geen beeld hebben
Ongelovenachtig
En misselmatig.

Vandaag 2:17

Voedingsbodem schaduwverlangen
Dagendraden rijgen tot eindeloos drama
Ik beweeg
Jij beweegt
Wij halverwegen de zeepbel tot enkelspel.

Vandaag 2:18

Genereert een idee
Zichzelf
Als er niemand is met ideeën.

Stelt de vraag
Zichzelf.

Slijpt het mes
Het mes.

Vandaag 2:19

Zorgvuldig slapen
Binnen metadroomgestalten
Vormgegeven
Levens
Multiversele gedachtengangen
Om de pieken en dalen te omzeilen.

Eerst nog op zoek naar een nieuw kompas.

Vandaag 2:20

In wolken
Ver van weg
En altijd aanwezig
In jullie.

Te doen alsof
Dat ik nergens ben
Tussen hier
En waar ik jullie horen kan.

Vandaag 2:21

Wapens stralen somberdagen
Vooruit
In conmen crescendo
Over grijze puinhopen
Van steden vol verbrokkelde stemmen
Aan flarden
En altijd angst.

Vandaag 2:26

In boomoren fluisteren, de gebarsten bast terug
Naar jou, je lichaam schreeuwen in houten gedaanten
Die nooit meer weggaan.

Het is een eeuwige zolder, waar alles van hout is
En niets meer van jou, de handen
Waar ze niet hoorden.

Twee stemmen, zo vaak en zo snel vermenigvuldigd
In pijn, mijn lichaam van mij zeg ik toch
Blijf van mij.

terug naar boven

Vandaag 2:28

Weggeblazen door de aanwezigheid
Van voorbijgaande aard.
Alleen onze linkerarmen raakten elkaar.
Einde verhaal.

Vandaag 2:30

Strikte veterslag in de vingers
Dwarsverbonden onomwonden geïrriteerd
En gehavend
Jezelf zijn.
Heel fijn.

Vandaag 2:31

Uit de wind, half achter een grijze pilaar,
lagen twee identieke zonnebrillen
zó samen te zijn
dat ik dacht: zíj wel.
En vroeg me af of mechanische reproductie gezien kan worden als
voortplanting,
en of er verband was met een conglomeratie van donzige witte en grijze veren op het fietspad
even verderop,
en twee aangehaakte blinden, hun stokken nietsontziend
vooruit.

 

Vandaag 1:2

Ging ik kort door de bocht
Rond het kantelpunt
Waar ook zwaartekracht worstelt met redenen
Om het zijn.
Waar gebouwen zwaar voorover leunden
Om me te vertellen
Aan welke kant van weemoed
De vitrage hangt.
Waar mensen met deuren slaan.
De spanning stijgt.
Bloed vloeit.
Bier.

Vandaag 1:3

Volg ik de kabels
Mast na mast na mast
Tussen huizen, bossen
De stalen kolossen
Uit de klei de hemel in
Waar onweer dreigt.

Wie is er eerder thuis?

terug naar boven

Vandaag 1:4

Repareerde ik scheuren.
Streek de vouwen glad.
Ik las dat een ziel op drie manieren vernietigd kan worden.
En dacht aan mijn hart dat nog klopt.
Mijn gevoel dat nog voelt.
Mijn verstand dat nog denkt.
Dat het leven geen wandeling over een veld is.
Geen bloemenweide.
Meer een doodgereden hert.
Wist je dat vouwen een geheugen hebben?

Vandaag 1:5

Zag ik een foto van twee naakte mensen
In erotisch bedoelde setting.
Ik vroeg me af naar welke diersoort ik staarde.
De vlezige tentakels
Het schaambeen
Schedels met bedenkelijke grijze massa.

Om niet te vergeten, dit:

“Mens.
IUCN-status: Niet bedreigd (2008).
Fossiel voorkomen: Midden Pleistoceen tot heden.

Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren)
Stam: Chordata (Chordadieren)
Klasse: Mammalia (Zoogdieren)
Orde: Primates (Primaten)
Familie: Hominidae (Mensachtigen)
Geslacht: Homo (Mensen)

Soort
Homo sapiens (Linnaeus, 1758).”*

Vandaag 1:6

Al die zwervende harten
zo rakelings
om het maar niet te hebben over de faliekante missers

en allemaal wachten op de inslag
om het vervolgens te verknallen

wat nou vuurwerk
ik wil muziek

Vandaag 1:8

In deze overkill aan alles waar we roeien zonder riemen
zonder slaap

We worden wakker van de stilte van die klote kouwe kilte
Maar we waren nooit een dag alleen.

Vandaag 1:9

Krieperige mieren kruipen door de kieren van het bestaan
En doen hun werk.
Wie teert de daken
Wie bakt het brood
Wie vangt er vissen
Wie gaat er dood.
En wie trekt de kuierlatten aan.

Vandaag 1:10

Waar beeld en tekst collide, de beestjes hide
En ik met de gebakken peren
Wat valt er te leren
Van de kuts en kots, de ruts en de rots?

Idee wanneer de wereld valt,
Denk dat je lacht
Maar ik weet dat je lalt
Je lult
Ten voeten uit

En je blik op oneindig
Denk dat je geinig
Maar nee
Ik ga je voelen
In mijn portemonnaie.
Mijn draagzak jouw schootwrak
Waar ik nooit hoop te zijn
Je gedachten een schroothoop
met teveel pijn.

Vandaag 1:11

Verloor ik een talisman,
Mijn relatieve onverstoorbaarheid,
Evenveel vocht als dat ik opnam,
Een aantal drollen,
En een druif.
In mijn brievenbus vond ik een blauwe envelop,
En een boterham met cervelaat.
“Een perfecte cirkel. Een perfecte cirkel.
Fout. Fout. Fout.” *

(* Vertaald citaat uit ‘So falls the world’ van Ulver)

Vandaag 1:13

Om te beginnen waar ik gisteren eindigde:
Contactloos.

De wandcontactdoos.
Het zou zo simpel
Maar er kan van alles mis.

Een stekker die niet past.
Bedrading gebroken.
Fitting die niet fit.
Peertje kapot.
Stroomstoring.
Kortsluiting.

Drama.

Vandaag 1:15

Zou dit dubieuze forensenleven
Samenvatbaar
Te behappen zijn
Dan zo:

Met je ogen soort van dicht
Tot het einde der tijden
In treinen trams en metro’s door te brengen.

Geuren te ruiken
Wezens te aanschouwen
Waarvan je niet wist dat die bestonden.

Flarden van teksten aan flarden
Het gepiep gekreun en geknars der reizende mens
Is oorverdovend.

Verrassingen in overvloed
Als je je ogen iets meer open doet
Regent het inkijkjes in bustehaltes en bilpartijen.
Ook als je dat niet wilt.

Hoera voor het OV!
Kniel na het uitstappen en lik de rails!

terug naar boven

Vandaag 1:16

Vroeg door een stille straat
Raakte een zacht ruisen mijn hart
Op een armlengte op links
De vleugelslag van een meeuw.
-rewind: het veren lichaam
een paar seconden samen in slow motion
ik dacht aan jou
in mij-

Honderden koppen snelden aan mij voorbij vandaag
Moord
Seks
Mooie vrouwen
Bezoedelde namen
Intriges
Oorlog
En een heleboel rampen.

-rewind: de meeuw
en dan dacht ik aan jou-

Op de weg terug
Out of the blue gekust door een vlinder
Die mijn hoofd gebruikte als springplank
Naar haar toekomst.

Word ik morgen wakker als rups
Komt de meeuw me halen.

-rewind: heel even in slow motion
denk ik nog aan jou
in mij-

Vandaag 1:17

In mij.
Zoals het anders had kunnen zijn.

Liefhebbers met een repertoire
Grenzend aan het onmogelijke.

Gedachtenhulzen in spiegelbeeld
Op zoek naar de juiste hoek.

Geruisloze leegte
Laat dreunen na.

Schenk mij al je wonden.
Schijt op mij.

Weet dat ik wacht.

Vandaag 1:18

Waar was ik gebleven?

In mijn tenue
Van waar je bent @
Ik weet niet hoe je zegt het
Alles wat ik heb slecht

Daarom.

Voel niet hoe ik doe
Sta niet op
Denk niet na
Weet niet beter
Geloof alles wat ze zeggen

Waarom.

Vandaag 1:19

MENSENVLEES!
Vreemde blauwe plekken..
Was ik ontvoerd vannacht?

Lichamen sculpturen vlees
Als roze marsepein
In lappen gedrapeerd over botten
Van hout.

Duistere beelden fluisteren moed in:
Drink die woorden
Maak foto’s van jezelf
En kus ze.

Kus alles.

Vandaag 1:21

Kreeg ik les.
Over het lange, dorre pad van geduld
Sleepte Wraak zich voort
Met een verduisterd hart.

Zijn stappen zelfverzekerd.
Zijn blik ondoorgrondelijk.
Weinig woorden, zijn vurige woede.

Zijn scenario met maar één uitgang
Voor het bloed dat kookt.

Ik scherpte mijn pen.

terug naar boven

Vandaag 1:23

Niemand.
En weer
In de houten kamer
Krimpt de deur.

Fout. Fout. Fout.

Verander je perspectief.

Alleen.
En weer
In de houten kamer
Ben ik groot geworden.

Het ruwe oppervlak
Van het vurenhout
Schuurt
Als een tweede huid.

Bescherm mij.
Lever mij niet uit.

Vandaag 1:24

Zonder zinnen
Geen lava
En zonder lava
Niet de rots
Zonder steen
Geen gedonder
Geen gedoe
Maar ook geen trots.

Vandaag 1:28

Had ik geslapen? Een lone wolf
Ergens op een balkon
Riep donkere schaduwen
Over mijn dromen.

Meestal ben ik op zoek.
Dwalend door onbegrijpelijke stations
Overwoekerde stegen
Bizarre flats met flippende liften
Tragische hotelkamers
In op hol geslagen treinstellen
Waar iedereen uit verdwijnt behalve ik
Of poltergeistig rondtollend om mijn as
In een hoek van de kamer.

Vandaag was ik opeens ergens thuis
In lakens armen kussen
En wilde nooit meer wakker worden.

Vandaag 1:30

Kruisten onze blikken in de periferie
Twee werelden parallel
Met dertig meter daartussen.
Baarddude als bijzit in een open sportwagen
Mijn seinen in een trein langszij
Deed je omdraaien en je maat
Kon niet kijken want hij reed.

  Drie tellen liefde
En weg.

Mooier dan dit kan het niet worden.